„Со што ни се подарени скапоцени и најголеми ветувања, та преку нив да станете учесници во Божјата природа, откако и избегавте на расипаноста, која е во светот, преку сладострастието, кое владее во светот.“ (2. Петрово 1,4)
Ако сесрдно му се молиме на Господа да ни се смилува во нашата неволја и да нѐ води со својот Свет Дух, Тој никогаш нема да ја одбие нашата молитва. Може дури и да се случи родителот да заборави на своето гладно дете, но нашиот Бог никогаш нема да го одбие повикот што копнежливото срце го упатува во неволја. Со колкава прекрасна нежност Тој ја опишал својата љубов! Тоа е всушност порака на Татковото срце до оние што во мрачните денови мислат дека Бог е рамнодушен кон нив: „А Сион велеше: ’Ме остави Господ, мојот Бог ме заборави!’“ Може ли жена да го заборави породот свој, а да не се смилува на чедото од утробата своја? А и кога би го заборавила, Јас тебе нема да те заборавам. Ете, на своите дланки сум те врежал“ (Исаија 49,14-16)
Секое ветување во Божјата реч може да ни послужи како предмет за молитва, бидејќи секој Господов збор е сигурен залог. Кога ни е потребен кој било духовен благослов, наша предност е да го побараме преку Исуса. Со детска едноставност можеме да го изнесеме пред Господа токму она што ни е потребно. Можеме да му ги соопштиме своите земски потреби, молејќи го за леб и облека, но исто така можеме да го молиме и за лебот на животот и облеката на Христовата правда. Вашиот небесен Татко знае дека сето тоа ви треба и затоа ве повикува да го молите за тоа. Во името на Христа ја примаме секоја благодат…
Но не заборавајте дека, кога му пристапувате на Бога како на Татко, вие признавате дека сте Негови деца. Не се надевате само во Неговата добрина, туку во сѐ се покорувате на Неговата волја, знаејќи дека Неговата љубов никогаш не се менува. Вие му се предавате расположени да работите во Неговото дело. На оние на кои им заповедал најпрво да го бараат царството Божје и Неговата правда, Исус им дава и ветување: „Барајте и ќе добиете!“ (Јован 16,24)
Даровите на Оној кој ја има сета власт на небото и на земјата, подготвени се за Неговите деца. Толку драгоцени дарови, што до нив можеме да дојдеме само благодарение на скапоцената жртва на крвта на Откупителот, дарови кои ќе ги задоволат сите најдлабоки копнежи на срцето, дарови трајни како вечноста – сето тоа ќе го прими и во тоа ќе ужива секој оној што ќе излезе пред Бога како мало дете. Прифатете ги Божјите ветувања, изнесете ги пред Исуса како зборови што Тој лично ги изговорил и вашата радост ќе биде целосна! (Мисли од гората на блаженствата, стр. 132-134)
