„Каде нема откровение пророчко народот се разуздува, а кој го пази Законот е блажен!“ (Пословици 29,18)
За човечкиот род постоела само една надеж – да се стави нов квасец во таа маса на несоодветни и изопачени елементи; да се влее сила на нов живот во човештвото; да се објави знаењето за Бога во светот.
Христос дошол да го обнови тоа знаење. Тој дошол да го побие лажното учење, со кое оние што тврделе дека го познаваат, погрешно го претставувале Бога. Тој дошол да ја објави природата на својот Закон, да ја прикаже убавината на светоста со својот сопствен карактер.
Христос дошол на овој свет со љубов која растела од вечноста. Отфлајќи ги додадените барања кои го оптоварувале Божјиот Закон, Тој прикажал дека Законот е закон на љубовта, израз на божествената добрина. Тој покажал дека среќата на човештвото, а со тоа и стабилноста, самиот темел и аголен камен на човечкото општество почиваат врз послушноста на Неговите принципи.
Божјиот закон е далеку од поставување самоволни барања; тој им е даден на луѓето како ограда, како штит. Секој што ќе ги прифати неговите принципи е заштитен од злото. Верноста кон Бога вклучува и верност кон човекот. Така Законот ги чува правата и индивидуалноста на секое човечко суштество. Тој го спречува надмоќниот да угнетува, а потчинетиот да биде непослушен. Го обезбедува доброто на човекот и во овој и во светот што ќе дојде. За послушниот, тој е залог за вечен живот, бидејќи ги изразува принципите кои ќе постојат вечно.
Христос дошол да ја прикаже вредноста на божествените принципи откривајќи ја нивната моќ да го препородат човештвото. Дошол да покаже како треба овие принципи да се објаснат и применат.
Луѓето од тоа време ја одредувале вредноста на нештата според надворешниот изглед. Додека силата на религијата се намалувала, нејзиниот надворешен сјај се зголемувал. Воспитувачите на тоа време настојувале да го задобијат почитувањето со расфрлање и фалбаџиство. Исусовиот живот бил целосна спротивност на сето тоа. Неговиот живот ја прикажал безвредноста на она што луѓето го сметале за најважно во животот. Роден во најскромно опкружување, Тој живеел во работнички дом, јадел работничка храна, работел како занаетчија, живеел незабележан, изедначен со непознатите трудбеници од овој свет – но и покрај таквите околности и опкружување – Исус се држел до божествениот план за воспитување. (Воспитување, 76.77. оригинал)
