„Во тие дни се искачи на гората, за да се моли; и ја помина ноќта, молејќи Му се на Бога.“ (Лука 6,12)
Наоѓајќи се на својата земска должност, Височеството на небото – Исус упатувал многу молитви на Својот Татко. Тој често поминувал цела ноќ наведнат во молитва. Неговиот дух често страдал поради силите на темнината во овој свет и затоа го напуштил градот и мноштвото народи барајќи некое повлечено место за да се моли. Маслинската Гора била омилено место каде што Божјиот Син се повлекувал на молитва. Често сите би се разидувале да се одморат преку ноќ, а Тој не би се одморал, иако бил заморен од работата во текот на денот. Во Јовановото евангелие читаме: „И си отидоа секој во својот дом. А Исус замина на Маслинската Гора.“ Градот бил обвиткан со тишина, учениците се вратиле во своите домови за да се освежат со сон, но Исус не спиел. Тој од Маслинската Гора упатувал на Својот Татко божествени молитви да ги сочува Неговите ученици од злото влијание на кое секојдневно наидуваат во светот, да ја зајакне Неговата сопствена душа и да Го зајакне за должноста и неволјите на утрешниот ден. Додека следбениците спиеле, нивниот божествен Учител се молел цела ноќ. Ноќната роса и слана паѓале на Неговата глава наведната во молитва. Неговиот пример треба да им послужи на Неговите следбеници.
Вршејќи ја својата должност, Височеството на небото – Исус често се обраќал на Бога во сесрдна молитва. Тој секогаш не заминувал на Маслинската Гора, бидејќи Неговите ученици дознале за Неговото омилено засолниште и често оделе по Него. Одлучил да оди во тишината на ноќта, кога никој нема да Го вознемирува. Исус можел да исцелува болни и да подига мртви. Тој сам бил извор на благослови и сила. Им заповедал дури на бурата и грмотевиците и тие Му се покорувале. Бил без мани, чист од грев. А сепак се молел и тоа често со болни воздишки и солзи. Се молел за Своите ученици и за Себе самиот, поистоветувајќи се со нашите потреби, слабости и недостатоци кои се толку својствени за човечкиот род. Тој бил голем молител, без страстите на нашата падната, човечка природа, но опкружен со истите слабости, искушуван во сè како и ние. Исус преживувал маки поради кои му биле потребни помошта и поддршката на Неговиот Татко. (Testimonies for the Church, vol. 2, str. 508.509)
