„А ти, кога се молиш, влези во својата скришна соба, затвори ја вратата и помоли Му се на твојот Татко, Кој е во тајност; и твојот Татко, Кој гледа во тајност, ќе те награди јавно.“ (Матеј 6,6)
Имајте свое одредено место за тајна молитва. Исус избирал посебно место за разговор со Бога, а и ние треба да правиме така. Нам често ни е потребно да се повлекуваме на некое место, колку и да е тоа скромно, каде ќе можеме да бидеме сами со Бога.
„Помоли му се на твојот Отец, Кој е во тајност“ (Матеј 6,6). Во Исусово име ние можеме да дојдеме пред Бога со детска доверба. Ниту еден човек не ни е потребен како посредник. Преку Исуса ние можеме да го отвориме своето срце пред Бога, како пред Оној кој што нѐ познава и нѐ сака.
На тајното место за молитва, каде може да нѐ види само Божјето око и да нѐ слушне само неговото уво, ние можеме своите најскриени желби и копнежи да ги излееме пред својот Татко кој е полн со неизмерно сожалување, и додека душата чека во мир и спокојство, оној глас што никогаш не пропуштил да одговори на пекањето на оној што го бара, ќе му проговори и на нашето срце…
Оние кои во тајност му се обраќаат на Бога, изнесувајќи ги пред Него своите потреби и барајќи помош, нема залудно да се молат. „И Тој, кој гледа тајно, ќе те награди јавно“. Ако Христос е секојдневно наш придружник, ќе почувствуваме дека нѐ опкружува силата на еден невидлив свет; гледајќи во Исус, ние ќе се преобразиме во Неговиот лик. Ние се менуваме со гледање. Карактерот станува нежен, добар и облагороден за небесното царство. Како сигурна последица на нашите разговори и заедница со Господа, ќе настапи растење во побожноста, честитоста и ревноста. Со молитвата сѐ повеќе и повеќе се развиваме во сфаќањето на небесните работи. Ние примаме божествено воспитување, а тоа се огледува во животот исполнет со трудољубивост и ревност.
Душата која со сесрдна молитва секојдневно му се обраќа на Бога, барајќи помош, поддршка и сила, ќе има благородни стремежи, јасно сфаќање на вистината и должноста, возвишени побуди за работа и постојано ќе биде гладна и жедна за правда. Ако одржуваме тесна врска со Бога, ќе бидеме оспособени на оние со кои се дружиме да им ја пренесуваме светлината, мирот и ведрината кои владеат во нашето срце. Силата што сме ја примиле молејќи се на Бога, соединета со истрајните напори да станеме попромислени и будни во размислувањето, нѐ подготвува за секојдневните должности и во сите околности го одржува спокојството на духот. (Мисли од гората на блаженствата, стр. 84,85)
