„Но да не јадеш од дрвото за познавање на доброто и злото! Во денот кога јадеш од него, навистина ќе умреш!“ (Битие 2,17)
Божјиот закон е свет исто толку колку и Бог што е свет. Тој ја открива Неговата волја и претставува препис на Неговиот карактер израз на божествената љубов и мудрост. Хармонијата на сѐ што е создадено зависи од совршеното потчинување на сите суштества, на сѐ што живее, и на мртвата природа, на непроменливите закони на Творецот. Бог поставил закони според кои треба да се управуваат не само живите суштества, туку и сите појави во природата. Сѐ е потчинето на одредени закони кои не можат да се, пренебрегнуваат. Меѓутоа додека во природата сѐ е потчинето само на природните закони, единствено човекот, меѓу сите созданија на земјата, е одговорен и пред моралниот закон. На човекот, како круна на сѐ што е создадено, Бог му дал разум и моќ да ги сфати неговите барања, неговата праведност и благотворноста на Неговиот закон и на Неговите свети прописи; и од човекот бара непоколеблива послушност.
Жителите на Едем, како и ангелите пред нив, биле ставени на проверка; среќата што им ја дал Бог можеле да ја сочуваат само под услов на целосна верност кон законот на Творецот. Можеле да слушаат и да живеат, или да бидат непослушни и да пропаднат. Бог ги направил добитници на богати благослови; но, ако ја занемарат Неговата волја, Оној, кој не ги штеди дури ни ангелите кога ќе згрешат, нема ниту нив да ги поштеди; со престапот би го загубиле правото на Неговите дарови и би навлекле на себе беда и пропаст.
Ангелите ги предупредиле да се пазат од лукавството на сатаната, зашто тој неуморно ќе настојува да им постави стапица и да ги совлада. Сѐ додека ќе му бидат послушни на Бога, нема да им се случи никакво зло, зашто, ако притреба, сите небесни ангели ќе бидат пратени да им помогнат. Ако решително го одбијат неговото прво навестување, ќе можат да бидат сигурни исто толку колку и небесните весници. Меѓутоа, ако само еднаш му подлегнат на искушението, нивната природа во толкава мера ќе се изопачи, што не ќе најдат веќе во себе ниту сила ниту волја да му се спротивстават.
Дрвото на сознанието било одредено да послужи како средство за испитување и за проверка на нивната послушност и љубов кон Бога. Господ нашол за добро да им постави само една единствена забрана, бидејќи сѐ друго во градината им стоело слободно на располагање; но, ако ја прекршат Неговата волја и во тоа единствено ограничување, ќе паднат во престап. На сатаната не му било дозволено насекаде и постојано да ги лови со свои искушенија; пристап кон нив му бил овозможен само кај забранетото дрво. Ако се обидуваат да загледуваат во неговата природа, ќе се изложат на лукавите напади на сатаната. Биле предупредени будно да внимаваат на опомената што им ја дал Бог и да се задоволат со Неговата поука. (Патријарси и пророци, стр. 52.53. оригинал)
