„Како што е напишано: ‘Нема никој праведен, нема ниту еден.’“ (Римјаните 3,10)
Оној што тврди дека е без грев, со тоа докажува дека е далеку од светоста. Тој нема вистински поим за Божјата неизмерна чистота и светост и за она што треба да станат оние кои сакаат да го одразуваат неговиот карактер; тој нема вистински поим за чистотата и за возвишената Исусова нежност, а ниту за злобата на гревот, и затоа самиот себеси се смета за свет. Колку подалеку е од Христа, колку понеточни се неговите поими за карактерот и за Божјите барања, толку поправеден ќе изгледа во своите сопствени очи.
Посветувањето што го истакнува Светото писмо го опфаќа целото суштество – духот, душата и телото. Павле се молел за Солуњаните целиот нивни „дух, душата и телото да бидат запазени целосни и беспрекорни при доаѓањето на нашиот Господ Исус Христос“ (1. Солунјаните 5,23). На друго место тој им пишува наверните: „Браќа, ве молам, заради Божјата милост, да ги принесете вашите тела како жива и света богоугодна жртва“ (Римјаните 12,1). Во времето на стариот Израел секоја жртва што му се принесувала на Господа внимателно се испитувала. Ако би се пронашла каква било мана на животното за жртва, тоа не се примало, зашто Бог одредил жртвата да биде „без мана“. Така на христијаните им е наредено да ги дадат своите тела „како жива и света богоугодна жртва“. За да можат да го прават тоа, сите нивни сили мора да бидат сочувани во најдобра состојба. Секоја постапка што ја намалува човековата телесна или душевна сила го онеспособува за служба на неговиот Творец. Може ли на Бога да му биде угодно кога му жртвуваме нешто што не е најдобро? Христос рекол: „Љуби го својот Господ Бог со сето свое срце.“ Оние што го љубат Господа со сето свое срце ќе настојуваат да му служат со сиот свој животи постојано ќе се трудат секоја способност на своето битие да ја сообразат со законите што ќе ги усовршат нивните способности да ја извршуваат Неговата волја. Тие нема да им попуштаат на желбите и страстите за да ја намалат или да ја осквернат жртвата што му ја принесуваат на својот небесен Отец…
Секое грешно задоволство ги отапува умните сили и ги ослабува душевните и духовните способности, така што Божјата реч или Светиот Дух не можат да влијаат врз срцето. (Големата борба, стр. 473.474. оригинал)
