„И Му рече ѓаволот: Ќе ти ја дадам сета власт и нивната слава, зашто мене ми е предадена и јас ја давам кому што сакам.“ (Лука 4,6)
Кога Исус е одведен в пустина да биде искушаван, него го одвел Божјиот Дух. Тој не барал искушение. Тој отишол во пустината за да биде сам, да размислува за својата мисија и работа. Со пост и со молитва требало да се засили себеси за патеката испрскана со крв по која ќе мора да помине. Меѓутоа, сатаната знаел дека Спасителот отишол в пустина и сметал дека тоа е најдобро време да му се приближи.
Многу важни прашања за светот во судирот меѓу Кнезот на светлината и управителот на царството на темнината се ставени на коцка. По искушението на човекот, со кое го навел на грев, сатаната прогласил дека земјата е негова, нарекувајќи се себеси кнез на овој свет. Бидејќи прататкото и прамајката на нашиот човечки род ги прилагодил кон својата природа, тој планирал да основе свое царство овде. Изјавил дека луѓето него го избрале за свој владетел. Управувајќи со нив, го одржувал своето владеење над светот. Христос дошол да го негира ова тврдење на сатаната. Како Син човечки, Христос ќе му остане предан на Бога. Така ќе се покаже дека сатаната не задобил целосна управа над човечкиот род и дека е неосновано неговото полагање на право над светот. Сите што сакале да се ослободат од неговата сила, ќе бидат ослободени. Областа на власта што ја загубил Адам со гревот ќе се поврати.
Откако ѝ е речено на змијата во Едемската градина: „Ставам непријателство меѓу тебе и жената, меѓу твојот род и нејзиниот род“ (Битие 3,15), сатаната знаел дека нема целосна власт над светот. Кај луѓето се видела делотворна сила што ѝ се спротивставува на неговата власт. Со посебно внимание ги набљудувал жртвите што ги принесувале Адам и неговите синови. Во овие обреди јасно ги согледувал белезите на заедницата меѓу земјата и небото. Решил да се вмеша во оваа врска. Неточно го претставувал Бога и погрешно ги толкувал обредите што укажувале на Спасителот. Луѓето биле наведени да се плашат од Бога како од Оној кој ужива да ги уништува. Жртвите што требало да ја откријат Неговата љубов се принесувани само да го ублажат Неговиот гнев. Сатаната будел грешни страсти кај луѓето за да ја утврди својата власт над нив. Кога е дадена Божјата пишана Реч (Библијата), сатаната ги проучувал пророштвата за доаѓањето на Спасителот. Од поколение во поколение се трудел да ги заслепи луѓето за овие пророштва за да го отфрлат Христа кога ќе дојде. (Копнежот на вековите, стр. 114.115. оригинал)
