„Не мислете дека дојдов да ги поништам Законот и Пророците! Не дојдов да ги поништам, туку да ги исполнам.“ (Матеј 5,17)
Самиот Создател на човештвото, Оној што го дал Законот, изјавува дека не дошол со намера да ги укине неговите прописи. Сѐ во природата, од најситните честички во сончевиот зрак па до бескрајните светови во вселената, се покорува на одредени закони. Од послушноста кон тие закони зависи редот и хармонијата во светот на природата. Исто така, постојат големи начела на праведноста кои управуват со животот на сите разумни суштества и од послушноста кон тие начела зависи благостојбата на вселената. Божјиот Закон постоел уште пред создавањето на Земјата. Ангелите се управуваат според неговите начела, а Земјата ќе биде во хармонија со Небото, само ако луѓето ги почитуваат божествените прописи. Христос му ги открил на човекот прописите на Законот во Едем, во времето кога „ликуваа утринските ѕвезди и кога сите Божји синови извикуваа од радост“ (Јов 38,7). Христовата мисија на Земјата не била да го поништи Законот, туку со својата милост да им овозможи на луѓето да бидат послушни на неговите одредби.
Возљубениот ученик, кој ги слушал Христовите зборови на Гората, многу подоцна, пишувајќи под влијание на Светиот Дух, кажува дека Законот претставува постојана обврска. Тој кажува: „Гревот е беззаконие“ и „секој што прави грев, прави и беззаконие“ (1. Јованово 3,4). Тој објаснува дека Законот за кој зборува е „старата заповед, што ја имавте од почетокот“ (1. Јованово 2,7). Тој зборува за Законот кој постоел уште при создавањето, а само бил повторно објавен на Синајската гора.
Зборувајќи за Заповедите, Исус кажува: „Не сум дошол да ги поништам, туку да ги исполнам“. Овде Тој го кажува зборот „исполнам“ во иста смисла како и тогаш кога на Јован Крстителот му ја објавил својата намера да „ја исполниме секоја правда“ (Матеј 3,15); тоа значи совршено да ги исполни барањата на Законот, да даде пример на совршена согласност со Божјата волја.
Неговата мисија била „да го возвеличи и прослави својот Закон“ (Исаија 42,21). Тој бил одреден да укаже на духовната природа на Законот, да ги изнесе неговите далекусежни начела и да ја објасни неговата вечна важност…
Исус… бил јасна слика на својот Татко, сјај на Неговата слава; самопожртвуваниот Спасител, на својот пат на љубовта во овој свет, бил жива слика на карактерот на Божјиот Закон. (Мисли од гората на блаженствата, стр. 48.49. оригинал)
