„Зборуваше во своето срце: ‘Ќе се искачам на небесата, над Божјите ѕвезди ќе си издигнам престол за себе. На собирната гора ќе престолувам, на краен север. Ќе се искачам во облачните висини, ќе бидам еднаков со Сèвишниот.‘“(Исаија 14,13.14)
При Христовото раѓање сатаната знаел дека дошол – Оној со божествена задача – да ја оспори неговата власт. Се тресел пред ангелската вест што го потврдила авторитетот на новородениот Цар. Сатаната добро знаел каква положба имал Христос на небото како сакан од Отецот. Тоа што Божјиот Син треба да дојде на овој свет како човек го исполнувало со вчудовидување и со страв. Тој не можел да ја долови тајната на оваа голема жртва. Неговата себична душа не можела да ја сфати таквата љубов кон паднатиот род. Небесната слава и мирот и радоста на заедницата со Бога, луѓето магливо ги сфаќале, но на Луцифера, херувимот засолнувач, тие му биле добро познати. Откако го загубил небото, решил да се одмазди, наведувајќи ги и другите да го поделат неговиот пад. Тоа ќе го постигне ако ги наведува да ги потценуваат небесните добра и ако своите срца ги насочат кон она што е земно…
Во Христа се откривал Божјиот лик, а на советувањата што ги одржувал сатаната е решено Тој да биде победен. Ниедно човечко суштество не дошло на светот без да ја избегне силата на измамникот. Сите здружени сили на злото вешто се поставени на Христовата патека да се вклучат во борбата против Него и, ако е можно, да го победат.
При крштавањето на Спасителот сатаната се наоѓал меѓу сведоците. Тој ја видел славата со која Отецот го засенил својот Син. Тој го слушнал гласот на Јехова како сведочи за Исусовото божество. Од Адамовиот грев човечкиот род ја загубил непосредната заедница со Бога; врската меѓу Небото и земјата се одржувала преку Христа; но сега, кога Исус дошол „во облик на грешно тело“ (Римјаните 8,3), проговорил директно Отецот. Тој порано општел со луѓето преку Христа; сега општи со човечкиот род во Христа. Сатаната се надевал дека Божјето гнасење над злото ќе донесе вечна разделба меѓу Небото и земјата. Меѓутоа, сега се покажало дека врската меѓу Бога и човекот е обновена.
Сатаната увидел дека мора или да победи или ќе биде победен. Спорните прашања на оваа борба биле премногу важни за да им бидат доверени на неговите здружени ангели. Оваа војна мора да ја води лично тој. Сите отпаднички сили повторно се престроиле против Божјиот Син. Христос станал мета на секое пеколно оружје. (Копнежот на вековите, стр. 115.116. оригинал)
