„Господ е добар, Тој е тврдина во ден на неволја, ги познава оние, кои прибегнуваат кон Него.“ (Наум 1,7)
Наскоро ќе настапи „време на страдање какво што не постоело никогаш“, и тогаш ќе ни биде потребно искуство што сега го немаме, а кое мнозина занемаруваат да го стекнат. Често очекуваните неволји ги преувеличуваме, но тоа не е случај со неволјата што е пред нас. Најбујната мечта не може да замисли колку тешко ќе биде искушението. Во тоа време на искушение секоја душа ќе мора да стои сама за себе пред Бога. „Ако Ное, Даниел и Јов би биле во неа, жив да сум јас, вели Господ Бог, не би ги спасиле ни синовите ни ќерките; со својата праведност тие би ги спасиле само своите души“ (Езекиел 14,20).
Сега, додека нашиот Поглавар свештенички врши помирување за нас, треба да настојуваме да бидеме совршени во Христа. Дури ниту со една единствена мисла нашиот Спасител не попуштил пред силата на искушението. Сатаната наоѓа во човечките срца некое место што може да го искористи како свое упориште. Се одгледува по некоја грешна наклоност во која неговите искушенија ја покажуваат својата сила. Но Христос рекол за себе: „Иде кнезот на овој свет, но тој нема ништо со мене“ (Јован 14,30). Сатаната не можел да најде во Божјиот Син ништо што би му овозможило да извојува победа над Него. Исус ги одржал заповедите на својот Отец и кај Него немало грев со кој сатаната би можел да се послужи во своја корист. Тоа е состојба во која мора да се најдат сите што сакаат да се одржат во времето на големата неволја.
Уште во сегашниот живот мораме со вера во Христовата крв на помирување да го отстраниме од нас гревот. Нашиот драгоцен Спасител нѐ повикува да се соединиме со Него, нашите слабости да ги здружиме со Неговата сила, нашето незнаење со Неговата мудрост, нашата недостојност со Неговите заслуги. Божјето провидение е школа во која мораме да ја научиме Христовата кротост и понизност. Господ секогаш пред нас ја става вистинската животна цел, а не патот што би сакале да го избереме ние, кој ни изгледа полесен и поугоден. Наша должност е да соработуваме со орудијата што ни ги става Небото на располагање за нашиот карактер да го изградиме според Христовиот. Секој што ќе го занемари или ќе го одложи ова дело, својата душа ја изложува на страшна опасност…
Гневот на сатаната расте сообразно со скусувањето на неговото време, а неговото дело на измама и разурнување ќе го постигне својот максимум во времето на големата неволја. (Големата борба, стр. 622.623. оригинал)
