„И ги разоружа началствата и властите и јавно ги изложи, победувајќи над нив во тоа.“ (Колосјаните 2,15)
Протерувајќи го сатаната од небото, Бог ја покажал својата правда и ја потврдил честа на својот престол. Но, кога човекот згрешил, заведен со измамите на овој отпаднат дух, Бог својата љубов ја покажал со тоа што дозволил Неговиот единороден Син да умре за паднатиот човечки род. Во помирувањето се открил Божјиот карактер. Крстот е силен доказ за целата вселена дека патот на престапот на Луцифера во никој случај не може да му се припише на Божјето владеење.
Во борбата меѓу Христа и сатаната за време на службата на Спасителот на земјата е откриен карактерот на големиот измамник. Ништо не можело во толкава мера да го одвои сатаната од љубовта на небесните ангели и од целата верна вселена како неговата свирепа борба против Откупителот на светот. Дрското хулење со кое се осмелил сатаната да бара Христос да му се поклони, неговата сурова смелост со која го однел на високата гора и на врвот на храмот, подмолната намера што се видела во поттикнувањето да скокне од огромната височина, неговата неуморна злоба што го прогонувала од место до место и ги поттикнувала срцата на народот и на свештениците да ја отфрлат Неговата љубов и најпосле да викаат: „Распни го, распни го!“ – сето тоа предизвикало чудење и гнасење кај вселената.
Сатаната го натерал светот да го отфрли Христа. Кнезот на злото ја употребил сета своја моќ и лукавство да го уништи Исуса, зашто видел дека љубовта и милосрдието на Спасителот, Неговото сожалување и нежност, на светот му го откриваат Божјиот карактер. Сатаната оспорувал сѐ што тврдел Божјиот Син и за свои орудија употребил луѓе животот на Спасителот да го исполнат со неволји и со грижи. Лукавствата и лагите со кои се обидувал да го спречи Исусовото дело, омразата што ја покажувале синовите на непослушноста, неговите страшни обвинувања против Оној чијшто живот бил беспримерна служба на доброта – сето тоа потекнувало од длабоката желба за одмазда. Против Божјиот Син на Голгота пламтел разгорен оган на завист и злоба, на омраза и одмазда, додека цело небо со нем ужас ја посматрало оваа сцена…
Сега за вината на сатаната нема оправдување. Тој е наполно обелоденет: измамник и убиец. (Големата борба, стр. 500-502. оригинал)
