„Наутро го слушаш мојот глас; о Господи! Наутро ја испраќам мојата молитва кон Тебе и чекам.“ (Псалм 5,3)
Со вера сте станале Христови и со вера треба да растете во Него – давајќи и земајќи. Вие треба да дадете сѐ – срцето, волјата, служба – себеси да му се предадете Нему и да бидете послушни на сите Негови барања; вие морате и да земете сѐ – Христа, полнината на сите благослови, да живее во вашето срце, да биде ваша сила, ваша праведност, ваш вечен помошник – да ви подари сила да бидете послушни.
Посветете му се на Бога наутро; тоа нека биде ваша прва работа. Ваша молитва нека биде: „Земи ме, о Господе; дај потполно да бидам твој! Сите мои планови ги ставам пред Твоите нозе. Употреби ме денеска во Твоја служба. Биди со мене и целото мое дело нека се слее со Тебе!“ Така треба да биде секој ден. Секое утро посветувајте му се на Бога за тој ден. Изнесете му ги сите свои планови со цел Неговото провидение да покаже дали треба да ги остварите или да ги отфрлите. И така, од ден на ден, својот живот ќе го предавате во Божји раце; со тоа вашиот живот ќе се преродува и ќе биде сѐ посличен на Христовиот живот.
Животот во Христа е живот полн со спокојство. Можеби во Него нема да има занес на чувствата, но ќе има постојана, спокојна доверба. Вие не се надевате во себе туку во Христа. Вашата слабост е соединета со Неговата сила, вашето незнаење со Неговата мудрост, вашата кревкост со Неговата издржливост. И така, не треба да гледате на себе, не треба да се занимавате со себе, туку гледајте на Христа. Вашите мисли нека се занимаваат со Неговата љубов, со убавината и со совршенството на Неговиот карактер. Христос со своето самооткажување, Христос со своето понижување, Христос со својата чистота и светост, Христос со својата неспоредлива љубов – тоа е тема за која треба да размислува вашата душа. Сакајќи го Него, следејќи го Него, потпирајќи се потполно на Него, вие ќе се преобразите и ќе станете слични на Него.
Исус вели: „Бидете во мене!“ Тие зборови содржат мисла за одмор, за постојаност, за доверба. И повторно Тој повикува: „Дојдете кај мене… и јас ќе ви дадам починка!“ (Матеј 11,28.29). Зборовите на псалмистот ја изразуваат истата мисла: „Биди спокоен пред Господа и трпеливо чекај го!… (Псалм 37,7) Овој одмор не се состои од некаква неактивност, зашто во повикот на Спасителот ветувањето за одмор е поврзано со повик за работа: „Земете го мојот јарем на себе…и ќе најдете починка за своите души“ (Матеј 11,29). Срцето кое најпотполно почива во Христа, ќе биде најсериозно и најтрудољубиво во работата за него. (Патот кон Хриса, стр. 70.71)
