„Но дава поголема благодат. Затоа вели: ‘Бог им се противи на горделивите, а на смирените им дава благодат.’“ (Јаков 4,6)
Небесниот свод изгледа како да е преполн со суштества што блескотат, „десет илјади по десет илјади, и илјада илјади“. Ниту едно човечко перо не може да ја опише оваа глетка; ниту еден ум на смртен човек не е способен да ја сфати Неговата слава. „Величеството негово ги покри небесата, и славата негова ја исполни земјата. Болскотот му е како сончева светлина“ (Авакум 3,3.4). Кога живиот облак ќе дојде поблизу, секое око ќе го види Кнезот на животот. Неговата возвишена глава не ја нагрдува веќе трнов венец; на Неговото свето чело почива славен дијадем. Неговото лице свети посилно од блескотното пладневно Сонце. „А на неговата наметка и на неговото бедро има напишано име: ‘Цар на царевите и Господар на господарите’“ (Откровение 19,16).
Пред неговата појава „лицата на сите им се бледи“. Оние што ја отфрлиле Божјата милост ги обзема страв на вечен очај. „Срцето се топи, колената треперат… а лицата им се потемнети“ (Еремија 30,6; Наум 2,10). Праведниците извикуваат тресејќи се: „Кој може да опстане?“ Песната на ангелите престанува и настанува време на свечена тишина. Тогаш се слуша Исусовиот глас кој кажува: „Доста ти е мојата благодат.“ Лицата на праведниците се озарени и секое срце се исполнува со радост, а ангелите, приближувајќи се кон земјата, пак почнуваат да пеат сѐ посилно.
Царот над царевите слегува на облак, опкружен со огнен пламен. Небесата се виткаат како свиток, земјата се тресе пред Него, а сите гори и острови се поместуваат од своите места. „Доаѓа нашиот Бог и не молчи! Пред него врви оган што голта, а околу него – страотна бура! Ги прозива небото и земјата за да му суди на својот народ“ (Псалм 50,3.4)…
Подбивното исмевање престанува. Замолкнуваат усните што лажеле. Замолкнува ѕвекотот на оружјето и борбениот вик; „облеката натопена со крв ќе изгори“ (Исаија 9,5). Сега не се слуша ништо, освен молитва, лелеци и редење. Од усните на оние што пред малку се подбиваа се отима извикот: „Дојде големиот ден на неговиот гнев и кој може да опстане?“ Грешниците повеќе сакаат да паднат врз нив горските карпи отколку да се сретнат лице в лице со Оној што го презреле и го отфрлиле. (Големата борба, стр. 641.642. оригинал)
