„Во срцето го запазив Твојот збор, за да не згрешам против Тебе.“ (Псалм 119,11)
Во прописите на својот свет закон Бог дал совршени животни правила и рекол дека тој закон ќе биде задолжителен за човечките суштества до крајот на светот без измена на ниту една буква или една цртичка. Христос дошол тој закон да го стори голем и славен. Тој покажал дека законот е основан врз силните темели на љубовта кон Бога и кон човекот и дека во послушноста кон Неговите прописи лежи целокупната должност на човекот. Со својот живот на земјата Христос бил совршен пример на покорност на Божјиот закон. Во својата беседа на гората Тој покажал дека неговата задолжителност не се однесува само на постапките што се гледаат надворешно, туку се протега и на мислите и на намерите на срцето.
Законот, ако му се покоруваме, бара од нас „да се откажеме од безбожноста и од световните похоти; да живееме разумно, праведно и побожно во сегашниов век“ (Тит 2,12). Но непријателот на секоја правда го заробил светот и луѓето ги наведува да му откажат послушност на законот, како што преткажал Павле, и мнозина денеска ги затвораат ушите пред јасните вистини на светата Божја реч и за свои учители бираат луѓе кои им прикажуваат измислици пријатни за увото. Не само кај народот, туку и меѓу проповедниците има многу луѓе кои прописите на Божјиот свет закон ги фрлаат под нозе. Со тоа му се нанесува голема навреда на Творецот на вселената, додека сатаната триумфално се смешка што успеал со своите лукавства.
Со порастот на непочитувањето на Божјиот закон се зголемува одвратноста кон религијата, горделивоста, склоноста кон задоволства, непокорноста кон родителите и самоволието, така што умните луѓе од страна загрижено се прашуваат што треба да се преземе за да се спречи ова застрашувачко зло? Одговорот се наоѓа во советот што му го дал Павле на Тимотеја: „Пороповедај ја речта!“ Само во Библијата можат да се најдат сигурни начела за работата. Тие претставуваат препис на Божјата волја, израз на божествената мудрост. Таа, Библијата, на човечкиот дух му ги осветлува големите проблеми на животот и ќе се покаже како непогрешен водич за сите што се придржуваат кон нејзините прописи, зашто ќе ги сочува своите животни сили да не ги трошат на бесцелни напори.
Бог им ја објавил на луѓето својата волја, и глупост е кога човекот го става во прашање она што излегло од Неговата уста. По природа сомничавиот човек не може да расправа ниту да нагаѓа за она што го изговорила бесконечната Мудрост ниту е негово, како непостојано суштество, тоа да го средува или да го прилагодува. Сѐ што се бара од него е искрено и сесрдно да соработува при исполнувањето на изричната Божја волја. Послушноста е највисок налог на разумот и совеста. (Делата на апостолите, стр. 505.506. оригинал)
