„Затоа ви велам: сè што ќе побарате во молитва, верувајте дека го примивте, и ќе ви биде.“ (Марко 11,24)
Друг елемент на успешната молитва е верата. „Зашто оној кој му пристапува на Бога мора да верува дека Тој постои и дека ги наградува оние што го бараат“ (Евреите 11,6). Исус им рекол на своите ученици: „Сѐ што ќе побарате во молитва, верувајте дека го примивте, и ќе ви биде“ (Марко 11,24). Дали го држиме за збор?
Ветувањето е широко и неограничено, и верен е Оној што го дал. И ако не го примиме токму она што сме го барале, во времето за кое сме се молеле, и понатаму мора да веруваме дека Господ нѐ чул и дека ќе одговори на нашите молитви. Ние сме во толкава мера подложни на заблуди и толку кратковиди, што понекогаш бараме нешто што не би ни донело благослов, па нашиот небесен Отец во својата љубов ни одговара на молитвите така што ни го дава она што е најдобро за нас – она што и самите ние би го посакале кога нашиот поглед би бил божествено просветлен и кога стварноста би можеле да ја видиме онаква каква што е. Кога се чини дека молитвите не ни се примени, мора да се држиме за ветувањето, зашто тие сигурно ќе бидат примени во вистинско време и ние ќе го примиме оној благослов што ни е најпотребен. Но да се бара молитвата секогаш да ни биде услишена онака како што сме сакале и секогаш да го добиеме токму она што сме го барале е вистинска дрскост. Бог е премногу мудар за да се измамува и премногу добар оние што живеат праведно да ги лиши од кое и да е добро! Затоа без страв потпрете се на Него дури и тогаш кога одговорот на вашите молитви не го добивате веднаш. Потпрете се на Неговото сигурно ветување: „Побарајте и ќе најдете“ (Матеј 7,7).
Ако се поведуваме по нашите сомневања и стравувања, ако се обидуваме да го разрешиме сѐ она што ни изгледа нејасно, додека уште немаме вера, нашата несигурност само ќе се продлаби и ќе се зголеми. Но ако дојдеме кај Бога, чувствувајќи се беспомошни и зависни, како што и навистина сме, и со вера, понизно и со доверба, нашите потреби ако му ги изнесеме на Оној кој знае сѐ, пред чијшто поглед не е скриено ништо на светот, кој управува со сѐ по своја волја и со својот збор, Тој ќе може и ќе сака да го прими нашиот вик и ќе стори во нашите срца да засвети светлина. Искрената молитва нѐ доведува во допир со умот на Бесконечниот. Можеби во тој миг нема да имаме никаков сигурен доказ дека лицето на нашиот Откупител се надвива над нас со многу сочувство и љубов, но сепак е така. Можеби нема да го почувствуваме неговиот видлив допир, но Неговата рака е над нас со многу љубов и со нежно сожалување.
Кога доаѓаме да бараме од Бога милост и благослов, нашите сопствени срца мора да бидат вдахнати со дух на љубов и проштавање. (Патот кон Христа, стр. 96.97. оригинал)
