„Единствено Тој ги распнува небесата и само Тој оди по морската широчина. Ги создаде Мечката, Орионот и Плеадите, и соѕвездијата на јужното небо.“ (Јов 9, 8.9)
Додека Библијата треба да го заземе првото место во образованието на децата и младите, книгата на природата е следна по важност. Божјите создадени дела сведочат за Неговата љубов и моќ. Тој го повикал светот во постоење, со сè што тој содржи. Бог е љубител на убавото; и во светот што го подготвил за нас, Тој не само што ни дал сè што е потребно за нашата удобност, туку ги исполнил небесата и земјата со убавина. Ние ја гледаме Неговата љубов и грижа во богатите полиња на есента, а Неговата насмевка во ведрото сонце. Неговата рака ги создала карпите слични на замоци и високите планини. Величествените дрвја растат по Негова заповед; Тој го проширил зелениот кадифен килим на земјата и го испрскал со грмушки и цвеќиња.
Зошто ја облекол земјата и дрвјата во жива зелена боја, наместо во темна, мрачна кафеава? Зарем не е тоа за да бидат попријатни за окото? И зарем нашите срца не треба да бидат исполнети со благодарност додека ги читаме доказите за Неговата мудрост и љубов во чудата на Неговото создавање?
Истата креативна енергија која го донела светот во постоење сè уште се употребува за одржување на универзумот и за продолжување на животот на природата. Раката Божја ги води планетите во нивното уредно патување низ небесата. Не е поради вродена моќ што од година во година земјата го продолжува своето движење околу сонцето и ги произведува своите благодати… Преку Неговата моќ вегетацијата напредува, се појавуваат лисјата и цветаат цвеќињата.
Целиот природен свет е осмислен за да биде толкувач на Божјите нешта. (Counsels to Parents, Teachers, and Students, p. 185.186)
