„И чув глас од небото, што ми велеше: „Напиши: Блажени се мртвите, кои отсега умираат во Господа. ‘Да, вели Духот, нека починат од своите трудови, зашто нивните дела одат по нив.’“ (Откровение 14,13)
Пред Бога се споменува големиот Вавилон „за да му биде дадена чашата со виното на неговиот јаросен гнев“ (Откровение 16,19.20). Ова разурнување го довршува страшен град „тежок околу еден талант“ (стих 20, потежок од 30 килограми, заб. на прев.). Најгордите градови на земјата стануваат толпа урнатини. Раскошните палати, на кои световните големци го растурале своето богатство за да се прослават, се распаѓаат пред нивни очи. Ѕидовите на затворите се уриваат и Божјиот народ, кој бил таму затворен заради својата вера, е ослободен.
Гробовите се отвораат „и мнозина од оние што спијат во земниот прав се будат – едни за живот вечен, а други за укор и за вечен срам“ (Даниел 12,2). Сите што умреле верувајќи во веста на третиот ангел, излегуваат прославени од своите гробови да го слушнат заветот на Божјиот мир заедно со оние што го држат Неговиот Закон. А оние „што го прободоа“ (Откровение 1,7), како и оние што му се подбивале на Христа во Неговите претсмртни маки и го исмевале, и најогорчените противници на Неговата вистина и на Неговиот народ, стануваат да го видат во Неговата слава и да ги посматраат почестите што ќе им се дадат на верните и послушните.
Небото уште го покриваат густи облаци, но наместа пробива сонце слично на Господовото одмаздничко око. Густите облаци ги сечат разјарени молњи, обвивајќи ја земјата во пламена обвивка. Над страшните татнежи на громовите, таинствени и страшни гласови ја објавуваат судбината на грешниците. Сите нема да ги разберат изговорените зборови, но лажниот учител добро ќе ги разбере. Оние кои до пред малку уште беа толку небрежни, фаленици и пркосни, кои ликуваа во својата свирепост спрема народот што ги држи Божјите заповеди, сега се вчудовидени, совладани и се тресат од страв. Нивните лелеци се слушаат над бучавата на елементите. Демоните го признаваат Христовото божество и се тресат пред Неговата моќ, додека луѓето преколнуваат за милост и од страв ползат по правот.
Кога го посматрале во видение Господовиот ден, пророците во старо време извикнувале: „Липајте, зашто денот Господов е близу; иде како разурнувачка сила од Семожниот“ (Исаија 13,6). „Влези меѓу пештерите, скриј се во правот, пред Господовиот ужас, пред славата на неговото величество кога ќе стане да ја растресе земјата“ (Исаија 2,10). (Големата борба, стр. 637.638. оригинал)
