„Бог не е човек па да лаже, не е човечки син за да се кае, зар Тој кога ќе рече, и не ќе направи? Зар ветува, па не исполнува?“ (Броеви 23,19)
Дoдeкa учимe сѐ пoвeќe и пoвeќe штo e Бoг и штo смe ниe вo Нeгoвитe oчи, трeбa дa сe плaшимe и дa трeпeримe прeд Нeгo. (Здравје и среќа, стр. 435. оригинал)
(Исус) на своите слушатели им укажал на Владетелот на вселената, но под едно друго име – „вашиот Отец“. Настојувал да сфатат дека Божјето нежно срце копнее за нив. Ги учел дека Бог се грижи за секоја изгубена душа; и дека како што „таткото ги милува синовите, така и Господ ги милува оние, кои се бојат од Него“ (Псалм 103,13).
Ниту една религија никогаш на светот не му дала таква претстава за Бога, освен библиската. Многубоштвото ги учи луѓето дека Врховното Битие е попрво извор на страв отколку љубов – зло божество кое мора да се смилостиви со жртви, а не Татко кој на своите деца им ги излева даровите на својата љубов. Дури и израелскиот народ станал толку слеп за драгоцените учења на пророците кои се однесувале на Бога, што ова откривање на Неговата татковска љубов било примено како нешто сосем необично, како нов дар на светот.
Евреите сметале дека Бог ги сака оние кои му служат – според нивното мислење, оние што ги исполнувале барањата на рабините – а на целиот останат свет го излева својот гнев и проклетство. Но Исус кажал дека тоа не е така; сите луѓе, и лошите и добрите, ги осветлува сончевата светлина на неговата љубов. (Мисли од гората на блаженствата, стр. 74. оригинал)
Бог не постапува со нас онака како што постапуваат смртните луѓе едни кон други. Неговите мисли се мисли на милосрдие, на љубов и на најнежно сочувство. (Патот кон Христа, стр. 53 оригинал)
