„Меѓутоа, ако вам не ви е угодно да Му служите на Господа, тогаш денес изберете кому ќе му служите: можеби на боговите на кои им служеа вашите татковци од онаа страна на Реката, или на боговите на Аморејците во чија земја сега престојувате. Јас и мојот дом ќе Му служиме на Господа.“ (Исус Навин 24,15)
Секој што не сака да му се предаде на Бога се наоѓа под власт на другата сила. Тој не е свој господар. Тој може да зборува за слобода, но се наоѓа во најцрно ропство. Нему не му е дозволено да ја согледа убавината на вистината, зашто неговиот ум е под власт на сатаната. Додека самиот себеси си ласка дека ги следи налозите на својот сопствен разум, тој ја исполнува волјата на кнезот на темнината. Христос дошол да ги искине од душата оковите на ропството на гревот. „Ако Синот ве ослободи, навистина ќе бидете слободни“. „Зашто законот на Духот на животот во Христа Исуса ве ослободи од законот на гревот и смртта“ (Римјаните 8,2).
Во делото на откупувањето нема присилување. Не се применува никаква надворешна сила. Под влијание на Божјиот Дух, човекот е слободен да избере кому сака да му служи. Во промената што настанува кога душата ќе му се потчини на Христа се наоѓа највозвишената смисла на слободата. Истерувањето на гревот е дело на самата душа. Навистина, ние немаме сила сами да се ослободиме од власта на сатаната, но кога сакаме да се ослободиме од гревот, и во својата голема потреба безрезервно ќе се обратиме за сила што е надвор и над нас, силите на душата се поврзуваат со божествената сила на Светиот Дух, па сега ја исполнуваат Божјата волја.
Единствениот услов што ја овозможува човековата слобода лежи во единството со Христа. „Вистината ќе ве ослободи“, а Христос е вистина. Гревот може да победи само ако го ослаби умот и ако ја уништи слободата на душата. Потчинувањето на Бога значи обнова на човековата личност – обнова на вистинската слава и на човековото достоинство. Божествениот закон, на кој му се покоруваме, е „закон на слободата“ (Јаков 2,12).
Фарисеите тврделе дека се Аврамови деца, а Исус им рекол дека ваквото тврдење можат да го докажат само ако прават Аврамови дела. Вистинските Аврамови деца живеат како што живеел тој – живот послушен на Бога. Тие не би се обидувале да го убијат Оној што ја зборувал вистината пратена од Бога. Ковејќи заговор против Христа, рабините не правеле Аврамови дела. Било безвредно тоа што само биле непосредни Аврамови потомци. Без духовна врска со него, што би се открила при посредувањето на истиот дух и при вршењето на истите дела, тие не биле негови деца. (Копнежот на вековите, стр. 466.467. оригинал)
