„Дечиња мои, ова ви го пишувам за да не згрешите; и ако некој згреши, имаме Бранител при Таткото: Исуса Христа, Праведникот.“ (1 Јованово 2,1)
Исус е наш Застапник, наш Поглавар свештенички, наш Посредник. Нашата положба е слична на положбата на Израелците на Денот на помирување. Кога првосвештникот ќе влегол во Светињата над светињите, која го претставувала местото во кое сега се моли нашиот Првосвештеник, и кога прскал со крвта на помирување кон престолот на милоста, не била принесувана ниту една жртва помирница. Додека свештеникот посредувал пред Бога, секое срце морало понизно да се поклони, барајќи прошка за престапите.
Симболот се сретнал со своето исполнување во смртта на Исуса Христа, Јагнето кое било заклано за гревовите на светот. Нашиот Првосвештеник ја принел единствената жртва која имала вредност во процесот на нашето спасение. Кога Себеси се понудил на крстот, било извршено совршено помирување за гревовите на народот. Ние сега стоиме во надворешниот трем, чекајќи и барајќи ја таа блажена надеж, славното појавување на нашиот Господ и Спасител Исус Христос. Ниту една жртва не смеела да се принесува додека Првосвештеникот го извршувал своето дело во Светињата над светињите. Во своето посредување кое го извршува како наш Застапник, на Христа не му се потребни заслугите на ниту еден човек, никакво човечко посредување. Тој е единствениот Носител на гревот, единствена Жртва за гревот. Молитвите и признанијата за грев треба да Му се упатуваат само Нему, кој еднаш засекогаш влегол во Светињата над светињите. Тој совршено ќе ги спаси сите кои доаѓаат со вера кај Него. Тој секогаш живее за да може да посредува за нас…
Христос на светот му го претставува својот Татко, Тој пред Бога ги претставува и избраните во кои го обновил моралниот Божји лик. Тие се Негово наследство… Тој им вели: „Кој Ме видел Мене, Го видел и Таткото“ (Јован 14,9). Никој „не Го познава Синот, освен Таткото; ниту некој Го познава Таткото, освен Синот, и оној кому Синот сака да му открие“ (Матеј 11,27). Ниту еден свештеник, ниту еден духовен водач не може да му го открие Таткото на било кој Адамов син или ќерка. Имаме само еден Засапник, еден Посредник, кој може да ги простува гревовите. Зарем нашите срца нема да се исполнат со балодарност кон Него кој го дал Исуса да биде соодветна замена за нашите гревови? Размислувајте длабоко за љубовта на Таткото која ја манифестирал во наша корист, љубовта која ја покажал заради нас. Таа љубов е немерлива. Таква мерка не постои. Можеме ли да ја измериме бесконечноста? Можеме единствено да покажеме на Голгота, на Јагнето кое е заклано од постанокот на светот. (Signs of the Times, 28. junе 1899)
