„Затоа требаше во сè да стане како Своите браќа, за да биде милостив и верен Првосвештеник пред Бога, за да изврши помирување за гревовите на луѓето.“ (Евреите 2,17)
Исус ја облекол својата божествена природа во човечка за да може да му се приближи на човечкиот род. Апостолот вели: „Бидејќи пак децата имаат учество во месото и крвта, така и Тој зеде учество во тоа… Зашто навистина, Тој не им даде помош на ангелите, туку дава помош на Аврамовото семе. Затоа требаше во сè да стане како Своите браќа, за да биде милостив и верен Првосвештеник пред Бога, за да изврши помирување за гревовите на луѓето. Бидејќи, затоа што и Самиот трпеше кога беше искушуван, може да им помогне на оние кои се искушувани“ (Евреите 2,14.16-18). Исус е единствената личност која некогаш одела во тело која може праведно да суди. Гледајќи ги надворешните дела, луѓето можат да го осудат и да го искорнат она што го сметаат за коров; но можат и многу да погрешат. И проповедниците и лаиците треба да ја проучуваат Библијата и да сфатат како треба да се однесуваат кон заскитаните. Не треба да постапуваат премногу нагло, да бидат водени од предрасуди или пристрасност, да бидат со нечувствително срце, едните да ги уништуваат а другите да ги рушат; бидејќи тие ја извршуваат најсвечената работа. Критикувајќи и ранувајќи ги своите браќа и сестри, тужителите ги рануваат и повредуваат душите за кои умрел Христос. Христос ги купил со својата драгоцена крв; и иако другите, судејќи според надворешниот изглед, ги осудуваат, нивниот случај на небесниот суд е во многу подобра положба отколку случајот на оние кои ги осудуваат. Пред било кој од вас да каже нешто против другите верници, или одлучно настојува да ги оддалечи од членството на црквата, послушајте го налогот на апостолот: „Испитајте се сами себе: дали сте во верата, проверете се сами себе! Или не се познавате себеси, дека е Христос во вас? Инаку не сте потврдени“ (2. Коринтјаните 13,5).
Оние кои сакаат да ги отфрлат своите браќа и сестри добро нека обрнат внимание на карактерот на своите мисли, побуди, пориви, цели и дела… Доколку после внимателно испитување на себе пропратено со молитва откриеме дека не можеме да ја издржиме проверката на човечкиот испит, како тогаш ќе ја поднесеме проверката на Божјиот поглед, ако себеси се ставиме во функција да им судиме на другите?
Пред да им судиме на другите, наша прва задача е да стражариме и да се молиме, со помош на Христовата благодат да му објавиме војна на злото во сопственото срце. (Review and Herald, 3. january 1893)
