„На оној, кој победува, ќе му дадам да седне со Мене на Мојот престол, како што и Јас победив и седнав со Мојот Татко на Неговиот престол.“ (Откровение 3,21)
Заради радоста која беше пре Него, Христос го издржа крстот, презирајќи го срамот, и засекогаш седна оддесно на Божјиот престол. То умрел на крстот како Жртва за светот, а преку таа Жртва е излеан најголемиот благослов што можел да го даде Бог – дарот на Светиот Дух. Тој благослов им е наменет на сите кои ќе го прифатат Христа. Грешниот свет е бојно поле на најголемиот судир што вселената и земските сили некогаш го виделе. Тој е одреден да биде сцена на која ќе се одигра големата битка помеѓу доброто и злото, помеѓу Небото и пеколот. Секое човечко битие има своја улога во тој сдир. Никој не може да стои на неутрален терен. Луѓето мораат или да го прифатат или да го отфрлат Откупителот на светот. Сите се сведоци или за или против Христа. Христос ги повикува сите кои стојат под Неговото знаме заедно со Него да се вклучат во борбата како верни војници кои ќе го наследат венецот на животот. Тие се посвоени како синови и ќерки Божји. Христос им го оставил своето сигурно ветување дека големата награда во небесното царство ќе ја примат оние кои заедно со Него ќе учествуваат во Неговите понижувања и страдања заради вистината.
Крстот на Голгота нуди предизвик, и најпосле ќе ги победи сите земски и пеколни сили. На крстот се насочуваат сите влијанија и од него извираат сите влијанија. Тој е големиот центар на привлечност, бидејќи на него Христос го положиил својот живот за човечкиот род. Таа жртва била понудена со намера човекот да се врати во своето првобитно совршенство; да, но и повеќе од тоа. Таа била принесена за да му овозможи целосна преобразба на карактерот, да го направи и повеќе од Победник. Оние кои со Христовата сила ќе го совладаат големиот непријател на Бога и човекот, во небесните дворови ќе заземат положба над ангелите кои никогаш не погрешиле…
Според Божјиот план, сите небесни богатства ќе им бидат поделени на луѓето. Ништо во ризницата на божественото богатство не е прогласено за премногу драгоцено да не го придружува големиот дар на единородниот Божји Син. „А на сите кои Го примија, им даде власт да станат Божји деца, на оние кои веруваат во Неговото име“ (Јован 1,12). Христос бил ополномоштен на грешното човештво да му вдахне дух на живот. Оние кои ќе Го примат, никогаш нема да бидат гладни, никогаш жедни; бидеќи поголема радост од онаа што е во Христа не може да постои. (General Conference Bulletin, Second Quarter, 1899, str. 33)
