„И беше исфрлен големиот змев, старата змија, наречена ѓавол и сатана, која го заведува целиот свет; беше исфрлен на земјата, и неговите ангели беа исфрлени со него.“ (Откровение 12,9)
Сите небесни чети беа повикани да се појават пред Таткото, за да се разреши секој поединечен случај. Сатаната бесрамно го објавил своето незадоволство заради тоа што на Христа му била дадена предност над него. Станал гордо и побарал да биде изедначен со Бога, да биде примен во заедница со Таткото и да му бидат откриени Неговите намери. Бог го известил сатаната дека своите намери ќе му ги открива само на својот Син и побарал од сите припадници на небесното семејство, па и од сатаната, да покажат сеопфатна безусловна послушност. Меѓутоа, сатаната покажал дека е недостоен за место на Небото. Потоа фалбаџиски покажал на своите следбеници, на скоро една половина од сите анели, и извикнал: „Овие се со мене! И нив ли ќе ги исфрлиш и ќе направиш таква празнина на Небото?“ Веднаш објавил дека е спремен да му се спротивстави на Христовиот авторитет и да го одбрани своето место со силата на својата моќ, сила против сила.
Добрите ангели заплакале кога ги слушнале зборовите на сатаната и неговото гордо фалење. Потоа Бог објавил дека бунтовниците не можат да останат на Небото. Нивната возвишена и среќна позиција им бил осигурана под услов да му бидат послушни на Законот кој бил даден од Бога за да управува со однесувањето на созданијата кои располагаат со повисока интелигенција. Сатаната станал уште посмел во својот бунт изјавувајќи дека го презира законот на Творецот, дека едностано не го поднесува. Тврдел дека на ангелите не им треба никаков закон, дека треба да им биде дозволено да ја следат својата волја, која секогаш правилно ќе ги насочува; дека законот е само ограничување на нивната слобода; и дека укинувањето на законот е една од големите цели за којашто се бори. Според него положбата на ангелите морала да биде поправена. Меѓутоа, Бог кој ги објавил законите и ги издигнал да бидат еднакви со Него, не се сложил со такво нешто. Среќата на ангелските чети се состоела во нивната совршена послушност на Законот. Секој од нив имал посебна задача и сѐ додека сатаната не се побунил, на Небото владееле совршен ред и склад…
Таткото се посоветувал со својот Син околу тоа веднаш да ја остварат својата намера да го создадат човекот чие место на живеење ќе биде Земјата. Тој ќе го соочи човекот со испит во кој ќе биде испробана неговата верност пред да му биде дадена вечна сигурност. (The Spirit of Prophecy, vol. 1, str. 22.23)
