„Мојот Татко – Кој ми ги даде – е поголем од сите, и никој не може да ги грабне од раката на Мојот Татко. Јас и Татко Ми едно сме.“ (Јован 10,29.30)
Како лично суштество, Бог се открил во Својот Син. Исус, одблесок на Татковата слава и „обличје на Неговото суштество“ (Евреите 1,3), на земјата бил во човечко обличје. Тој како личен Спасител дошол во светот. Како личен Спасител се вознел на небото и како личен Спасител Тој посредува во небесните дворови. Пред Божјиот престол посредува за нас „како Син Човечки“ (Откровение 1,13).
Христос светлината на светот со Своето човечко обличје ја засолнил заслепувачката блескавост на Своето божество и дошол да живее меѓу луѓето како човек, за тие да можат да се запознаат со својот Создател, а притоа да не бидат уништени. Ниеден човек никогаш не го видел Бога, освен кога Тој се открил преку Христа.
Христос рекол: „Јас и Таткото сме едно.“…Христос дошол да ги поучи човечките суштества на она што Бог посакува тие да го знаат. На небесниот свод, на земјата, во пространите води на океаните, секаде го гледаме делото на Божјите раце. Сè што е создадено сведочи за Неговата сила, мудрост и љубов. Но ниту ѕвездите ниту океанот, ниту водопадот не можат да ни дадат таква поука и предочување за Божјата личност како што тоа е откриено во Христа.
Бог видел дека е потребно појасно откровение отколку што е природата, за да се одрази и Неговата личност и Неговиот карактер. Тој го испратил својот Син на светот да ја открие, колку што човечкиот поглед можел да поднесе, природата и својствата на невидливиот Бог… Тој е божествен Учител и Просветлител. Кога Бог би мислел дека ни се потребни и други откровенија освен оние кои ни ги дал преку Христа и во Неговото пишувано Слово, Тој тоа и би ни го дал. (Сведоштва за црквата, вол. 8. стр. 265 оригинал)
