„Духот и невестата велат: ‘Дојди!’ И кој слуша нека рече: ‘Дојди!’ И кој е жеден, нека дојде, и кој сака, нека земе дарум од водата на животот!“ (Откровение 22,17)
Како претставници на Христа ние не смееме да губиме време. Не треба да ги насочуваме своите напори на неколку места во кои светлината станала толку обилна што луѓето не ја ценат. Веста на евангелието треба да се објави на секое племе, јазик, колено и народ.
Во видение ми беа покажани две војски во страшна борба. Едната имаше знамиња на кои се наоѓаа обележјата на овој свет; а другата го носеше знамето попрскано со крвта на Кнезот Емануел. Знамиња паѓаа едно по едно и се влечеа по прашината, бидејќи група по група од Господовата страна преминуваат на страната на непријателот, додека племиња едно по друго се соединуваат со Божјиот народ кој ги држи Божјите заповеди. Видов ангел како лета среде небото и знамето на кнезот Емануел го става во рацете на мнозина, додека еден моќен војсководец вика со силен глас: „Наредете се во редови. Оние што се верни на Божјите заповеди и сведоштвото Христово нека ја заземат својата положба. Излезете од нив, и одвојте се, и не допирајте се до ништо што е нечисто, и јас ќе ве примам, и ќе ви бидам Татко, а вие ќе бидете Мои синови и ќерки. Сите што сакаат нека дојдат во помош на Господа, во помош на Господа против силните.“
Битката сè повеќе се заострува. Победата навалува де на едната де на другата страна. Војниците на крстот моментално се повлекуваат, „како знаменосец кога ќе изнемошти“ (Исаија 10,18). Но целта на нивното привидно повлекување е да заземат уште поповолна положба. Се слушаат радосни извикувања. Се ори песна на благодарност кон Бога и гласовите на ангелите се придружуваат на оваа песна бидејќи Христовите војници го веат Неговото знаме на ѕидините на тврдината која досега ја држел непријателот. Водачот на нашето спасение лично ја води битката и им праќа помош на Своите војници. Неговата моќ силно се покажува, храбрејќи ги Своите борци да ја сузбијат борбата до вратите. Тој ги учел чудесни работи во праведност додека ги водел чекор по чекор, победувајќи и да победат.
Најпосле победата е задобиена. Војската на чие знаме е напишано „Божјите заповеди и верата Исусова“ величествено триумфира. Христовите војници стигнуваат до вратите на градот кој радосно го прима својот Цар. Се воспоставува царството на мир, радост и вечна праведност. (Testimonies for the Church, vol. 8, str. 40-42)
