„Но Јас се молев за тебе, за да не се намали твојата вера. А ти, кога еднаш ќе се обратиш, зацврсти ги своите браќа!“ (Лука 22,32)
Верата ја запознава душата со Божјото постоење и Неговото присуство, и единствено гледајќи ја Божјата слава, сѐ повеќе ја препознаваме убавината на Неговиот карактер и совршенството на Неговата благодат. Нашата душа се засилува со духовна сила, бидејќи ја вдишуваме атмосферата на Небото… Ние се воздигаме над светот и гледаме само во Оној кој е Заповедник над десет илјади и сиот е полн со љубезност. (Selected Messages, vol. 1, str. 334)
Сите оние кои Го љубат Бога треба да сведочат за тоа колку се драгоцени Неговата благодат и Неговата вистина. Оние кои ја прифатиле светлината на вистината треба да добиваат поука по поука за конечно да сфатат дека не смеат да останат неми, туку дека треба често да си зборуваат едни на други. Треба да ги имаат на ум саботните состаноци на кои оние кои го љубат Бога, кои се бојат од Него и размислуваат за Неговото име, можат да добијат можност да ги изразат своите мисли, разговараќи меѓусебно…
Величеството на Небото ги изедначува своите интереси со интересите на верниците, без оглед на скромните околности во кои живеат. И секогаш кога имаат можност да се состанат, прикладно е често да се обраќаат едни на други, да и даваат израз на својата благодарност и љубов кои се последица на размислувањето за Господовото име. Така Бог ќе се прослави додека слуша и услишува, и тогаш богослужението наменето на изнесување искуства ќе се смета за најважно од сите богослуженија, бидејќи зборовите кои се изговараат во таа прилика се запишуваат во книгата за спомен…
Немојте да му угодувате на непријателот занимавајќи се со темната страна од своето искуство; поцелосно потпрете се на Исуса да ви помогне да му се спротивставите на искушението. Кога повеќе би мислеле и разговарале за Исуса, а помалку за себе, во поголема мера би го доживеале Неговото присуство. Ако пребиваме во Него, ќе бидеме исполнети со мир, вера и храброст и ќе можеме да раскажеме така силно победоносно искуство, што кога ќе се најдеме на богослужение, ќе можат и другите да се освежат од нашето јасно и силно сведочење за Бога. Таквите драгоцени признавања и прослави упатени за Неговата благодат, ако уште бидат поткрепени и со христијански живот, ќе имаат неодолива сила која делува за спасение на душите. Светлата и радосната страна на верата ќе ја опишуваат сите оние кои секојдневно наново Му се посветуваат на Бога. Ние не смееме да Го срамотиме нашиот Господ со мрачно изнесување на нашите неволји кои ни изгледаат толку страшно. Сите неволји кои ги прифаќаме како воспитно средство во нас ќе будат радост. Нашиот целокупен верски живот во тој случај ќе шири окрепувачко, воодушевувачко, облагородувачко влијание и ќе оддава убав мирис на добри зборови и дела. (The Seventh-day Adventist Bible Commentary, vol. 4, str. 1183)
