„Зашто по благодат сте спасени, преку верата, и тоа не е од вас самите – тоа е Божји дар!“ (Ефесјаните 2,8)
Мораме да учиме во Христовата школа. Ништо освен Неговата праведност не може да ни даде право на било кој благослов на заветот на милоста. Долго време копнеевме за овие благослови и се обидувавме да ги стекнеме, но не ги примивме затоа што негувавме мисла дека можеме да сториме нешто што би нѐ удостоило да ги добиеме. Не сме го одвратиле погледот од себе верувајќи дека Христос е жив Спасител. Не смееме да мислиме дека ќе не спасат нашите сопствени доблести и заслуги; Христовата милост е нашата единствена надеж за спасение. Господ преку својот пророк ветува: „Безбожникот нека го остави својот пат, а неправедникот своите замисли. Нека се врати при Господа, Кој ќе му се смилува, кон нашиот Бог, зашто Тој ќе го умножи опростувањето“ (Исаија 55,7). Мораме да веруваме на јасното ветување и да не ги прифаќаме моменталните чувства наместо верата. Кога во целост ќе Му веруваме на Бога, кога ќе се потпреме на заслугите на Исуса како Спасител кој ги простува гревовите, ќе ја примиме сета потребна помош.
Ние се надеваме на себе како да имаме сила самите да се спасиме, но Исус умрел за нас токму затоа што сме беспомошни и не можеме да го направиме тоа. Во Него е нашата надеж, нашето оправдување и нашата правда. Не треба да паднеме во малодушност ниту да се плашиме дека немаме Спасител или дека Тој нема милост кон нас. Токму во овој миг Тој ја врши својата служба за нас повикуваќи нѐ да Му пријдеме во својата беспомошност и да примиме спасение. Ние Го срамотиме со своето неверување. Неверојатно е како се однесуваме кон својот најдобар Пријател и колку малку доверба му поклонуваме на Оној кој може да нѐ спаси и кој ни ги дал сите докази на својата голема љубов…
Никој нека не мисли дека неговиот случај е безнадежен, бидејќи не е така. Можеби увидувате дека сте грешни и изгубени, но токму од таа причина ви е потребен Спасител. Ако имате гревови кои треба да ги признете, немојте да чекате. Овие мигови се драгоцени. „Ако ги исповедаме своите гревови, Тој е верен и праведен: да ни ги прости гревовите и да нè очисти од секоја неправда“ (1. Јованово 1,9). Оние кои се гладни и жедни за правда ќе се наситат, бидеќи тоа го ветил Исус. Мил Спасител! Неговите раце се отворени да нѐ прими и Неговото големо срце полно со љубов чека да нѐ благослови.
Изгледа дека некои мислат дека мораат да бидат испробани и да Му докажат на Господа дека се промениле пред да го побараат Неговиот благослов. Но овие драги души можат уште сега да го побараат божествениот благослов. Ним им е потребна Неговата благодат, Христовиот Дух, за да ги совладаат своите слабости или воопшто нема да можат да развијат христијански карактер. На Исуса му е мило да дојдеме кај Него такви какви што сме – грешни, немоќни, зависни. (Selected Messages, vol 1.str. 351-353)
