„Не даваме никакви соблазни, ни во што, за да не и се приговори на нашата служба.“ (2. Коринтјаните 6,3)
Тутунот е бавен, подмолен но најпогубен отров. Во каква форма и да се зема, тој му наштетува на организмот; неговата опасност е уште поголема, бидејќи последиците од него се бавни и на почетокот одвај забележливи. Тој прво ги надразнува, а потоа ги парализира нервите. Го ослабнува и замрачува умот. Често ги напаѓа нервите на посилен начин од алкохолните пијалоци. Посуптилен е и последиците од него тешко се искоренуваат од организмот. Неговата употреба буди желба за жесток пијалок и во многу случаи ги полага темелите на пијанството.
Употребата на тутунот е непријатна, скапа и нечиста навика, која е понижувачка за оној што го користи и навредлива за другите. Неговите поклоници ги има насекаде. Тешко можете да поминете низ некоја толпа, а некој пушач да не ви дувне в лице со својот отровен здив. Непријатно е и нездраво да се престојува во воз или просторија, каде што воздухот е преполн со алкохолни испарувања и тутунски чад. Ако е некој истраен во тоа да се труе себеси, кој му дал право да го загадува воздухот што другите мораат да го дишат?
Употребата на тутунот направила неискажлива штета меѓу децата и младите. Денешните деца и младинци се погодени од нездравите навики на минатите генерации. Наследството што овие родители им го пренесуваат на своите деца, се ментална неспособност, физичка слабост, растроени нерви и неприродни желби. И децата продолжуваат со истата практика, која, кај нив ги зголемува веќе постоечките резултати. Токму тука се кријат голем дел од причините за физичкото, менталното и моралното пропаѓање, кое веќе зазема алармантни размери.
Момчињата почнуваат да употребуваат тутун на многу млада возраст. Создавањето на ваква навика на возраст, кога телото и умот се особено подложни на последиците од него, ја поткопува физичката сила, го закржлавува телото, стаписува умот и го корумпира моралот…
Апелирам до оние што тврдат дека веруваат во Бога и се покоруваат на Неговиот Збор: „Можете ли вие, како христијани да се впуштате во навика, која го парализира вашиот интелект и ви ја одзема силата правилно да ги процените вечните нешта? Можете ли секојдневно да Му ја одземате на Бога службата што Му ја должите, а на своите ближни да им ги одземате и службата што би можеле да ја извршите за нив и примерот, кој можете да им го дадете?
Сте размислиле ли за одговорноста за средствата што ви се дадени како на Божји повереници? Колку од Божјите пари трошите за тутун? (Зравје и среќа, стр. 327-330. оригинал)
