Не чудете се, браќа, ако светот ве мрази. (1. Јованово 3,13)
Евангелието треба незапирливо да напредува среде противења, опасности, загуби и страдања. Меѓутоа, оние што ја извршуваат оваа работа, само ги следат стапките на својот Учител.
Како Откупител на светот, Христос постојано бил соочен со привиден неуспех. Тој, Весник на милоста за нашиот свет, како да извршил малку од работата што копнеел да ја изврши подигајќи и спасувајќи. Сатанските влијанија постојано дејствувале создавајќи пречки на Неговиот пат. Но Тој не се обесхрабрувал. (Копнежот на вековите, стр. 678. оригинал)
Првите христијани навистина биле еден посебен народ. Нивното беспрекорно однесување и нивната непоколеблива вера биле постојан укор што го нарушувал мирот на грешниците. Иако малобројни, без богатство, без положба и почесни титули, тие, сепак, насекаде биле страв и трепет за злосторниците, насекаде каде што бил познат нивниот карактер и нивната вера. Затоа грешниците ги мразеле, како безбожниот Каин што го мразел Авела. Оние што сакале да се ослободат од ограничувањата на Светиот Дух, ги убивале Божјите деца од иста причина заради која Каин го убил Авела. Од иста причина Евреите го отфрлиле и го распнале Спасителот – зашто чистотата и светоста на Неговиот карактер биле постојан укор за нивната себичност и расипаност. Од Христовите денови, па сѐ до денес, Неговите верни ученици секогаш предизвикувале омраза и противење кај оние што го сакаат патот на гревот и одат по него. (Големата борба, стр. 46. оригинал)
Бог ви дава разум и расудување со кои можете да ги сфатите Неговите ветувања, а Исус е подготвен да ви помогне до изградбата на цврст, и храмоничен карактер. (Сведоштва за црквата, вол. 5, стр. 579)
