„Татко, сакам оние, кои си Ми ги дал, да бидат со Мене таму каде што Сум Јас, за да ја гледаат Мојата слава, што Ми ја даде, зашто Ме љубеше пред создавањето на светот.“ (Јован 17,24)
Воскресението и вознесението на нашиот Господ е несоборлив доказ дека Божјите светии ќе ја победат смртта и гробот, тоа е гаранција дека небото е отворено за сите оние што ќе ги исперат облеките на својот карактер и ќе ги избелат во крвта на Јагнето. Исус се вознел кај Отецот како претставник на човечкиот род, и оние во кои ќе се огледа Неговиот лик, Бог ќе ги доведе таму да ја гледаат Неговата слава и до соучествуваат во неа.
Постојат домови за оние кои на Земјата биле само патници и придојдени. Бели облеки со круни на слава и палми на победа ги очекуваат праведниците. Во идниот свет сето тоа што нè збунувало во Божјото Провидение конечно ќе ни стане јасно. Тогаш ќе бидат објаснети појавите кои денес е тешко да се разберат. Пред нас ќе се открие тајната на благодатта. Таму каде што нашиот ограничен ум гледал само збрка и неисполнети ветувања, ќе забележиме најсовршена и најубава хармонија. Ќе увидиме дека токму бескрајната љубов одредила да го преживееме она што ни изгледало потешко од сè. Кога ќе ја сфатиме нежната грижа на Оној кој прави сè што ќе нè снајде да биде за наше добро, тогаш ќе почувствуваме неискажана радост и благодарност…
Иако сè уште се наоѓаме среде сенката и вирот на земната активност, да ја имаме секогаш на ум среќата и благословот на иднината. Нашата вера нека ги пробие сите облаци на мракот и го види Оној што умрел за гревовите на светот. Тој ја отвора ширум вратата на рајот на сите што ќе Го примат и веруваат во Него. Тој им дава сила и власт да станат Божји синови и ќерки. Неволјите кои толку болно нè рануваат, треба да ги прифатиме како поуки кои Господ ни ги испраќа, за да побрзаме „кон наградата на горното призвание од Бога во Исуса Христа.“ Да се тешиме и храбриме со мислата дека Господ наскоро ќе дојде и оваа надеж нека ги развеселува нашите срца. „Зашто уште малку, сосема малку и Оној што доаѓа, ќе дојде и нема да се забави“ (Евреите 10,37). Блажени ќе бидат оние слуги кои Господ, кога ќе дојде, ќе ги затече будни и на стража.
Ние се наоѓаме на пат кон својот дом. Оној кој толку нè љуби што умрел заради нас, ни подготвил еден град. Новиот Ерусалим е место на нашиот одмор и мир. Во Божјиот град нема да има тага. Никогаш повеќе нема да се чуе глас на болка ниту таженки заради скршени надежи и погребани мили и драги. (Testimonies for the Church, vol. 9, str. 286.287)
