„Поткренете ги врати своите надвратници, кренете се вечни порти, да влезе Царот на Славата!“ (Псалм 24,7)
Дошло време Христос да се вознесе до престолот на Отецот. Како божествен победник, се приготвувал да се врати во небесните дворови со знаменитостите на својата победа…
Сега Исус со единаесеттемина ученици се упатил кон гората. Додека поминувале низ ерусалимската капија, многу зачудени погледи го набљудувале малечкото друштво предводено од Оној кој пред неколку седмици поглаварите го осудиле и го распнале…
Со рацете подадени да благословат и како да ги уверува во својата заштитничка грижа, полека се издигнувал меѓу нив, привлечен кон небото со сила појака од која и да е земна привлечна сила…
Додека учениците сè уште зачудено гледале горе, слушнале гласови што звучеле како најраскошна музика. Се свртиле и виделе двајца ангели во човечки лик кои им проговориле: „Луѓе Галилејци, зошто стоите и гледате во небото? Овој Исус, којод вас се вознесе на небото, ќе дојде така како што го видовтеда оди на небото“.
Овие ангели му припаѓале на друштвото кое чекало во сјајниот облак да го придружува Исуса до Неговиот небесен дом. Овие двајца ангели биле највозвишени во ангелското мноштво. Тие дошле на гробот при Христовото воскресение и биле со Него во текот на целокупниот Негов живот на земјата. Со топла желба цело небо го очекувало крајот на Неговото задржување на светот понижен со проклетството на гревот…
Цело небо чекало да го поздрави Спасителот со добредојде во небесните дворови. Додека се вознесувал, одел напред, а по Него мноштво заробеници ослободени при Неговото воскресение. Радосната поворка ја придружувала небесна војска со триумфални извици на слава и со небесни песни.
Кога се приближиле до Божјиот град, ангелите од придружбата пратиле повик: „Порти, подигнете ги надвратниците свои! Врати исконски, подигнете се, Царот на славата да влезе!“ (Копнежот на вековите, стр. 829-833. оригинал)
