„Исус му одговори и рече: ‘Вистина, вистина, ти велам, ако некој не се роди одозгора, тој не може да го види Божјото Царство.’“ (Јован 3,3)
Тврдењето дека Христос со својата смрт го укинал Законот на својот Отец нема никаков темел. Кога Законот би можел да се промени или да се укине, тогаш Христос не би морал да умре за да го спаси човекот од казната за гревот. Наместо Законот да го укине, Христовата смрт докажала дека тој е непроменлив…
Божјиот закон е непроменлив веќе по својата природа. Тој е откровение на волјата и карактерот на својот Творец. Бог е љубов, и Неговиот Закон е љубов. Негови две начела се љубов кон Бога и љубов кон човекот. „Затоа, љубовта е исполнување на Законот“ (Римјаните 13,10). Бог е правда и вистина; тоа е особина и на Неговиот Закон. Псалмистот кажува: „Законот твој е вистина“,„зашто сите твои заповеди се праведни“ (Псалм 119,142.172). И апостол Павле изјавува: „Законот е свет и заповедта е света, праведна и добра“ (Римјаните 7,12). Ваквиот Закон, кој е израз на Духот и на Божјата волја, мора исто така да биде вечен како и неговиот Творец.
Преобраќањето и посветувањето значат помирување со Бога, што се случува на тој начин кога човекот стапува во хармонија со начелата на Божјиот закон. Во почетокот човекот бил создаден според Божјиот лик. Тој бил во целосна хармонија со природниот Божји закон, а начелата на правдата биле напишани во неговото срце. Но гревот го отуѓил од неговиот Творец. Во него не се гледал веќе Божјиот лик. Неговото срце стапило во непријателство со начелата на Божјиот закон. „Зашто мудрувањето на телото е непријателство против Бога, бидејќи не му се покорува на Божјиот закон, ниту пак може“ (Римјаните 8,7). Но „Бог толку го милее светот, што го даде и својот единороден Син“, за човекот да може да се помири со Бога. Со Христовите заслуги човекот може да постигне единство со својот Творец. Неговото срце мора да биде обновено со божествената милост. Тој мора да добие нов живот озгора. Таа промена е ново раѓање, без кое, кажува Исус, човекот „не може да го види Божјето царство“.
Првиот чекор кон помирување со Бога е осведочувањето за гревот. „Гревот е беззаконие“. „Зашто преку Законот доаѓа познавањето на гревот“ (1. Јованово 3,4; Римјаните 3,20). За да ја увиди својата вина, грешникот мора својот карактер да го мери на големиот Божји кантар на правдата. Законот е огледало што го покажува совршенството на еден исправен карактер и го оспособува човекот да ги открие грешките во самиот себеси. (Големата борба, стр. 466.467. оригинал)
