„Не грижете се за ништо, туку во сè преку молитва и молба со благодарност искажувајте ги своите просби пред Бога!“ (Филипјаните 4,6)
Во секое семејство треба да постои одредено време за утринско и вечерно богослужение. Колку е само соодветно кога родителите ќе ги соберат своите деца на богослужение пред појадокот за да Му се заблагодарат на небесниот Татко за Неговата заштита во текот на ноќта и да побараат од Него помош, водство и заштита во текот на денот! Ништо не е поубаво од тоа кога навечер родителите поторно ќе ги соберат децата пред Него, за да се заблагодарат за благословите што ги имале во изминатиот ден.
Таткото, или, во Негово отсуство, мајката, треба да го води богослужението, одбирајќи дел од Светото Писмо кој е интересен и лесно разбирлив. Овие служби треба да бидат кратки. Читањето на некое долго поглавје и долгата молитва ја прават службата заморна, така што нивниот крај се дочекува со чувство на олеснување. Ако часот за богослужение се направи да биде сувопарен и досаден, ако е толку заморен и неинтересен така што децата се плашат од Него, со тоа се обесчестува Бог.
Татковци и мајки, вие треба да го направите Времето за богослужение многу интересно. Нема никаква причина зашто тоа време не би било најинтересно и најрадосно во целиот ден. Ако му посветите малку внимание, ќе го подготвите така што ќе биде многу интересно и корисно. Внесете промени од време на време. Поставувајте прашања за некое четиво од Светото Писмо и уфрлувајте пригодни забелешки. Може да се отпее и некоја песна на благодарност. Молитвата треба да биде кратка и јасна. Оној кој ја води молитвата, треба со едноставни зборови да Му заблагодари на Бога за Неговата добрина и да побара помош од Него. Ако тоа го дозволуваат околностите, и децата нека се придружат кон читањето и молитвата…
Секое утро посветете се себеси и своите деца на Бога за тој ден. Не правете планови за месеци и години; тие не ви припаѓаат вам. Вам ви е даден еден краток ден. Работете во Него за својот Господар како тоа да е ваш последен ден. Изнесете ги своите намери пред Бога за да ги остварите или оставите, како што ќе укаже Неговото провидение. Примете ги Неговите планови наместо своите, дури и ако тоа бара да се откажете од своите омилени проекти. Така животот сè повеќе ќе се обликува според Божествениот пример, и „Божјиот мир, што го надвишува секој ум, ќе ги запази вашите срца и вашите мисли во Христа Исуса“ (Филипјаните 4,7). (Testimonies for the Church, vol. 7, str. 43.44)
