„И за да не се возвишам поради прекумерните откровенија, даден ми е трн во телото, сатанин ангел, за да ме удира, за да не се возвишам.“ (2. Коринтјаните 12,7)
Самодовербата води кон лесноумност и занемарување на сесрдната и понизна молитва. Постојат надворешни искушенија од кои треба да се чуваме и внатрешни непријатели и збунетост која треба да се победи, бидејќи сатаната го приспособува своето искушување според карактерот и темпераментот на поединците.
Христовата црква се наоѓа во постојана опасност. Сатаната постојано настојува да го уништи Божјиот народ и затоа не можеме со сигурност да се потпреме на судот или мислењето на било кој човек. Христова волја е Неговите следбеници вистински да се зближат и обединат во црквата, да ги почитуваат редот, дисциплината и правилата и да се потчинуваат едни на други, правејќи се еден со друг поголеми од себе. Единството и довербата се битни услови за напредок на црквата. Кога секој член би се чувствувал потполно независен во своите постапки, одејќи секој по свој посебен пат, како црквата би можела да биде сигурна во миговите на опасност и ризик? Напредокот, па и самиот опстанок на црквата зависат од брзото, единствено делување и взаемната доверба на нејзините членови. Кога знакот на трубата, во некој критичен момент, ќе предупреди на опасноста која надоаѓа, неопходно е брзо и енергично делување, не задржувајќи се на опширно расправање за причините и последиците на настанатите тешкотии, бидејќи со тоа на непријателот би му се дала предност да добие во време, додека со единство во акцијата многу души би можеле да се спасат од пропаст.
Бог сака Неговиот народ меѓусебно да се поврзе со најтесните врски на христијанското заедништво. Меѓусебната доверба на членовите е многу важна за напредок на црквата. Единството на акцијата е од посебно значење во тешките ситуации на верските кризи. Еден невнимателен чекор, една непромислена постапка може да ја турне црквата во тешкотии и искушенија од кои со години нема да може да се ослободи. Еден член исполнет со неверство може да му пружи прилика на непријателот да ѝ наштети на цела црква и поради тоа многу души да бидат загубени. Исус сака Неговите следбеници да се почитуваат еден со друг, за Бог да може да ги употреби како орудија за меѓусебно помагање во црквата; бидејќи еден не може да ја забележи опасноста која окото на другиот бргу ја забележува; но ако оној кој не ја забележал опасноста со доверба го прифати даденото предупредување, двајцата можат да бидат поштедени од големи неволји и проблеми. (Testimonies for the Church, vol. 3, str. 445.446)
