„Надевај се на Господа со сето свое срце и не се потпирај врз сопствениот разум.“ (Пословици 3,5)
Библијата ја открива вистината толку едноставно и така ја прилагодува кон потребите и стремежите на човечкото срце што ги восхитува и одушевува и најобразованите умови, додека на едноставните и неучените им го појаснува патот на животот. „Оние што одат по тој пат – дури и неискусните, нема да се загубат“ (Исаија 35,8). Ниту едно дете не мора да заталка на патот. Ниту еден растреперен барател не мора да претрпи неуспех во настојувањето да чекори по чистото и свето видело. Сепак, дури и наједноставно изречените вистини се однесуваат на возвишени и далекосежни теми кои бескрајно ја надминуваат моќта на човековото сфаќање – на тајните што ја кријат Неговата слава, на тајните пред кои умот застанува во своето истражување – додека искрениот трагач по вистината го исполнуваат со стравопочитување и вера. Колку повеќе ја истражуваме Библијата, толку е подлабоко нашето уверување дека тоа е слово на живиот Бог, и човековиот ум се поклонува пред величественоста на божественото откровение.
Бог сака на искрениот барател сѐ повеќе да му се откриваат вистините на Неговите зборови. Иако „она што е тајно, му припаѓа на Господа, нашиот Бог, а она што е јавно – нам и на синовите наши довека“ (Второзаконие 29, 29). Мислата дека одредени делови од Библијата не можат да се разберат довела до занемарување на некои од нејзините најважни вистини. Треба да се нагласи и многу често да се повторува фактот дека тајните на Библијата не се тајни затоа што Бог се обидува да ја скрие вистината, туку затоа што нашата слабост или незнаење прават да не можеме да ја разбереме или прифатиме. Ограничувањето не е во неговата намера, туку во нашата способност.
Бог сака токму од оние делови на Писмото што често ги заобиколуваме, сметајќи ги за неразбирливи, да извлечеме онолку колку што нашиот ум е способен да прими.
„Целото Писмо е од Бога вдахновено“ за ние да можеме да бидеме „совршено подготвени за секое добро дело“ (2. Тимотеј 3,16.17).
За човечкиот ум е невозможно да исцрпи макар и само една вистина или ветување. Еден ја гледа славата од еден аспект, а друг од поинаков: сепак ние можеме да видиме само одблесоци. Полниот сјај му бега на нашиот поглед.
Кога размислуваме за големите теми на Божјата Реч, ние гледаме во извор кој се шири и продлабочува пред нашиот поглед. Неговата широчина и длабочина го надминуваат нашето знаење. Додека гледаме, погледот се шири и пред нас се протега безгранично море, море без брегови. (Воспитување, стр. 170.171. оригинал)
