„Кој се даде Себеси за нашите гревови, за да нè избави од сегашниот лукав век, по волјата на нашиот Бог и Татко!“ (Галатјаните 1,4)
Цената платена за нашиот откуп, бесконечната жртва што ја принел нашиот небесен Отец, давајќи го својот Син да умре за нас тоа би требало да нѐ вдахне со возвишени мисли за она што би можеле да станеме во Христа. Гледајќи ја висината, длабината и ширината на љубовта на Отецот кон родот што умира, вдахновениот апостол Јован бил проникнат со обожавање и со стравопочит… го повикува светот да ја посматра… Каква вредност му дава тоа на човекот! Престапот човечките синови ги сторил следбеници на сатаната. Со вера во Христовата жртва помирница Адамовите синови можат да станат Божји синови. Земајќи човечка природа, Христос го издигнал човештвото. Грешните луѓе, поврзани со Христа, добиле можност навистина да станат достојни за името „синови Божји“.
Таа љубов е неспоредлива. Деца на небесниот Цар! Колку драгоцено ветување! Тема за најдлабоко размислување! О ненадмината Божја љубов кон светот што не го љубел! Оваа мисла има моќ да ја скроти душата и умот да ѝ го потчини на Божјата волја. Колку повеќе го проучуваме божествениот карактер во светлината на крстот, сѐ појасно ја откриваме милоста, нежноста и проштавањето, поврзани со непристрасност и праведност; сѐ појасни ни стануваат неброените докази на бесконечната љубов и на нежното милосрдие што ја надминуваат копнежливата љубов на мајката кон заскитаното чедо. (Патот кон Христа, стр. 15. оригинал)
Исус чeкa дa тe прими вo Свoeтo сeмejствo. Нeгoвaтa силa ќe ja нaдoмeсти твojaтa слaбoст; Toj ќe тe вoди чeкoр пo чeкoр. Стaви ja свojaтa рaкa нa Нeгoвaтa, и дoзвoли Mу дa тe вoди. (Здравје и среќа, стр. 85. оригинал)
