„Го нема тука, зашто воскресна, како што рече! Дојдете и видете го местото каде што лежеше.“ (Матеј 28,6)
Земјотрес го означил часот кога Христос го положил својот живот, а друг го посведочил мигот кога победнички повторно го зел. Тој, кој ја победил смртта и гробот, со победнички чекор излегол од гробот среде земјотрес, молскање на молњи и грмежи…
Христос излегол од гробот прославен додека го набљудувале римските стражари. Нивните очи биле приковани за лицето на Оној кого неодамна го исмевале и на кого му се подбивале. Во ова прославено Суштество го набљудувале Заробеникот што го виделе во судската сала, на кого му исплеле трнов венец…
Кога се појавил ангелот и прославениот Спасител, римските стражари се обесхрабриле и паднале како мртви. Кога исчезнала небесната придружба од нивниот поглед, станале и бргу, колку што ги носеле треперливите нозе, пошле кон капијата на градината. Тетеравејќи се како пијани, се упатиле во градот, објавувајќи им ја прекрасната новост на сите со кои се сретнувале. Пошле кај Пилата, но нивниот извештај стигнал до еврејските власти, па првосвештениците и поглаварите пратиле да ги доведат прво кај нив. Овие војници изгледале чудно. Тресејќи се од страв, со бледи лица, посведочиле за Христовото воскресение. Војниците раскажале сè, токму онака како што виделе; немале време да мислат или да раскажат ништо друго освен вистината. Со болен израз кажале: Оној што беше распнат на крст беше Божји Син. Го чувме ангелот кој го прогласи за небесно Величество, за Цар на славата.
Лицата на свештениците биле како лица на мртовци. Кајафа се обидел да зборува. Усните му се движеле, но не изустиле ниту еден збор… Тогаш на војниците им е речено да шират лажен извештај…
Кога Исус е положен в гроб, сатаната ликувал. Се осмелил да се надева дека Спасителот нема повеќе да го земе својот живот. Тврдел дека полага право на Господовото тело и поставил своја стража околу гробот, сакајќи да го задржи Христа како заробеник. Бил мошне лут кога неговите ангели побегнале пред небесниот весник. Кога го видел Христа како излегува како победник, знаел дека неговото царство ќе заврши и дека на крај и самиот ќе мора да умре. (Копнежот на вековите, стр. 780-782. оригинал)
