„Господ ќе те води непрекратно, ќе те сити во сушни краишта. Тој ќе ги закрепнува твоите коски, и ќе бидеш како напоена градина, како кладенец, чија вода никогаш не пресушува.“ (Исаија 58.11)
Ние мораме да покажеме мудрост и расудување во секој животен потфат за да не се доведеме себеси во искушение со непромислени постапки. Ние не смееме да упаѓаме во тешкотии, занемарувајќи ги средствата што ни ги обезбедил Бог и злоупотребувајќи ги способностите што ни ги дал Тој. Христовите работници мора изрично да ги слушаат Неговите упатства. Делото е Божје, па ако сакаме на другите да им донесеме благослов, мораме да ги следиме Неговите планови. Нашето „јас“ не смееме да го сториме центар; нашето „јас“ не може да прими никаква чест. Ако правиме планови според нашите сопствени замисли, Господ ќе нè препушти на нашите сопствени грешки. Меѓутоа, ако ги следиме Неговите упатства и ако тогаш се најдеме на тешки места, Тој ќе нè избави.
Ние не смееме да потонеме во обесхрабрување, туку во секоја неприлика треба да бараме помош од Него кој има власт над неисцрпните извори. Често ќе бидеме опкружени со тешки околности и тогаш со целосна доверба мораме да се потпреме врз Бога. Тој ќе ја чува секоја душа што упаднала во тешкотии настојувајќи да го следи Господовиот пат. (Копнежот на вековите, стр. 368.369. оригинал)
Кога… Навуходоносор за прв пат го опколил и го покорил Ерусалим и ги одвел Даниела и неговите другари, со уште некои посебно одбрани за служба во вавилонскиот двор, верата на еврејските заробеници била најсилно искушана. Но, оние кои научиле да се потпираат на Божјите ветувања, откриле дека тоа им е доволно за секое искуство низ кое требало да поминат за време на нивниот престој во туѓата земја. Писмото за нив било докажан водич и поткрепа. (Пророци и цареви, стр. 428. оригинал)
