„А кога зборуваше за праведноста, за воздржувањето и за идниот суд, Феликс се уплаши и одговори: ‘Сега оди си! И кога ќе најдам време, пак ќе те повикам.’“ (Дела 24,25)
Не колебајте се! Не одложувајте ја одлуката да ги отфрлите своите гревови и со Исусова помош да го исчистите срцето! Безброј илјадници токму овде згрешиле и биле загубени за сета вечност. Не сакам да губам многу зборови во расправање за краткотрајноста и несигурноста на животот; но страшна опасност – опасност што не е доволно сфатена – се крие во колебањето да го послушаме преколнувачкиот глас на Божјиот Свети Дух и да останеме во гревот, зашто колебањето токму тоа значи. На гревот, колку и да го сметаме за незначителен, можеме да му попуштаме само со ризик да бидеме загубени за сета вечност. Она што не ќе го совладаме ние, ќе нѐ совлада нас и ќе предизвика наша пропаст.
Адам и Ева самите себеси се увериле дека толку незначителното дело, какво што е јадењето од забранетиот плод, не може да има толку страшни последици како што рекол Бог. Но тоа незначително дело било престап на Божјиот непроменлив и свет Закон, и токму тој „незначителен“ престап го одвоил човекот од Бога и ги урнал браните, овозможувајќи нашиот свет да го преплават смрт и неискажливи страдања. Од столетие во столетие од нашата планета постојано се издигнувале извици на болки и сите созданија заеднички воздивнувале и болно страдале од последиците на човековата непослушност. И самото небо го чувствувало влијанието на неговиот бунт против Бога. Голгота стои како споменик на прекрасната жртва со која морал да се окае престапот на божествениот Закон. Гревот не треба да го сметаме за нешто незначително!
Секој престап, секое занемарување или отфрлање на Христовата милост, остава свои последици врз нас; тоа го стврднува срцето, ја ослабува волјата, го отапува умот и не само што нѐ прави помалку подготвени, туку и помалку способни да ги послушаме нежните повици на Божјиот Свети Дух…
Дури и само една мана во карактерот, само една грешна желба, ако упорно се негува, на крај ќе го поништи сето влијание на евангелието. Секое попуштање пред гревот ја засилува одбивноста на душата кон Бога. Човекот, кој е упорен во своето неверство, кој е тапо рамнодушен кон божествената вистина, само го жнее она што самиот го посеал. Во целата Библија нема пострашно предупредување против играњето со злото од зборовите на мудриот човек дека грешникот „ќе се заплетка во јажињата на своите гревови“ (Пословици 5,22). (Патот кон Христа, стр. 32-34. оригинал)
