„И господарот му рече на слугата: ‘Излези по патиштата и по оградите и натерај ги да дојдат, за да се наполни мојот дом.’“ (Лука 14,23)
Не е мала работа да се биде христијанин, Божја сопственост, да се биде признаен од Бога. Господ ми покажа некои кои тврдат дека веруваат во сегашната вистина, но чиј живот не е во согласност со нивното исповедање. Тие премногу го унизиле мерилото на побожност и во многу им недостасува библиската светост. Многумина се впуштаат во празни, неприкладни разговори, а други му попуштаат на самовозвишувањето. Не можеме да си угодуваме себеси, да живееме и да постапуваме како светот, да уживаме во неговите задоволства и да бидеме со оние кои се од овој свет, а сепак да очекуваме со Христа да владееме во слава.
Овде мораме да страдаме со Христа ако сакаме во идниот живот да учествуваме во Неговата слава. Ако тежнееме само да ги оствариме своите интереси и што повеќе да си угодиме себеси наместо да копнееме да му угодиме на Бога и да го унапредуваме Неговото драгоцено дело коешто често трпи, ние ќе го обесчестиме Бога и Неговото свето дело коешто исповедаме дека го сакаме. Ни преостанува само малку време да работиме за Бога. Ништо не би требало да ни изгледа предраго да го жртвуваме за спасување на распрснатото и разбиено Исусово стадо. Оние кои сега прават завет со Бога за жртва наскоро ќе бидат собрани дома за да примат богата награда и да го наследат новото царство кое ќе трае секогаш и довека.
О, да се потрудиме да живееме целосно само за Господа и преку добро уреден живот и побожни разговори да покажеме дека сме биле со Исуса и дека сме Негови кротки и понизни следбеници. Мораме да работиме додека сѐ уште трае денот, затоа што кога ќе настапи темната ноќ на неволјата и длабоко душевно страдање, ќе биде предоцна да се работи за Бога! Исус е во Својот свет храм каде што сѐ уште ги прима нашите жртви, нашите молитви, признанијата за пропустите и гревовите, и му ги простува на Израел сите престапи за да можат да бидат избришани пред Тој да ја напушти светињата. Кога Исус ќе ја напушти светињата, тогаш оние кои ќе се затекнат свети и праведни и понатаму ќе останат свети и праведни; сите нивни гревови ќе бидат избришани а тие ќе бидат запечатени со печатот на Живиот Бог. Меѓутоа, неправедните и нечистите засекогаш ќе останат неправедни и нечисти, зашто повеќе нема да има Свештеник кој нивните жртви, признанија и молитви би ги принел пред престолот на Отецот. Оттука она што треба да се направи за да се спасат душите од бурата на гневот којшто надоаѓа, мора да биде направено пред Исус да ја напушти светињата над светињите од небесното светилиште. (Рани списи, стр. 47.48 оригинал)
