„Тогаш на Господа Му падна Неговиот народ, Јаков Му беше Негово наследство. Тој го најде во степска земја, во морничава пустинска пустина. Го опкружи, го воспитуваше, и го чуваше како зеницата на Своето око.“ (Исаија 32,9.10)
Христос замислил во неговата Црква на земјата да се покажат небесен ред, небесен нацрт на управување, небесна божествена хармонија. Така Тој ќе се прослави во својот народ. Преку нив на овој свет ќе засвети Сонцето на правдата со непоматен сјај. Христос на својата Црква ѝ дал изобилни дарови, дарови за да може да ја прими големата добивка на славата од својата избавена, откупена сопственост. Тој на својот народ му подарил можности и благослови за да може да го претстави Оној што има сè во полнота. Црквата, надарена со Христовата праведност, е негова ризница во која во целост и во конечниот приказ треба да се појават богатствата на Неговата милост, на Неговата благодат и на Неговата љубов. Во чистотата и во совршенството на својот народ, Христос гледа награда за своето понижување и додаток на својата слава Христос, голем центар, од кој зрачи сета слава. (Копнежот на вековите, стр. 680. оригинал)
Целта која денес Бог настојува да ја исполни преку својот народ е иста како онаа која сакал да ја исполни преку Израел… Набљудувајќи ја Божјата добрина, милост, правда и љубов откриена во црквата, светот треба да стекне една претстава за Божјиот карактер. Кога Божјиот закон така ќе се покаже со пример во животот, дури и светот ќе увиди дека оние кои се бојат од Него и Му служат, се повозвишени од секој друг народ на земјата. Господовото око почива на секој припадник на Неговиот народ; Тој за секого има свој план. Негова намера е оние кои се придржуваат до Неговите свети прописи да бидат видливо посебен народ. (Сведоштва за црквата, вол.6, стр. 12.13. оригинал)
