„Тогаш неговиот господар му рече: ‘Добро, сакан и верен слуго! Си бил верен во малку, ќе те поставам над многу; влези во радоста на својот господар!’“ (Матеј 25,23)
Сите што се родени во небесното семејство, во посебна смисла му се браќа на нашиот Господ. Христовата љубов ги поврзува во заедница членовите на неговото семејство и секаде каде што ќе се покаже таа, се открива божественото сродство. „Секој кој љуби од Бога е роден и го познава Бога” (1. Јованово 4,7).
Оние што ги пофалува Христос на судот можеби малку ја познавале теологијата, но ги негувале Неговите начела. Под влијание на божествениот Дух тие биле благослов за луѓето околу себе. Дури и меѓу незнабошците има такви кои негувале дух на љубезност; пред зборовите на животот да допрат до нив, пријателски ги примиле мисионерите и им служеле дури и по цена на својот живот. Меѓу незнабошците има такви кои не знаејќи го обожаваат Бога, такви до кои светлината никогаш не допрела преку човечки орудија. Тие нема да пропаднат. Иако не го познаваат Божјиот пишан закон, го чуле неговиот глас како им зборува во природата и постапувале според законот. Нивните дела потврдуваат дека Светиот Дух ги трогнал нивните срца и Бог ги препознал како свои деца.
Колку ќе се изненадат и радуваат најмалечките меѓу народите и меѓу незнабошците кога од усните на Спасителот ќе чујат: „Доколку му направивте така на еден од овие мои најмали браќа, мене ми направивте“. Колку радосно ќе е срцето на бесконечната Љубов кога неговите следбеници ќе бидат изненадени од неговата пофалба и кога со радост ќе го подигнат погледот.
Меѓутоа, Христовата љубов не опфаќа само некоја одредена група луѓе. Тој се идентификува со секое дете на човечкото семејство. За да можеме да станеме членови на небесното семејство, Тој станал член на земното семејство. Тој е Син човечки и затоа брат на секој Адамов син и ќерка. Неговите следбеници не треба да се исклучат од светот што пропаѓа околу нив. Тие се дел на големиот мозаик на човечкиот род и Небото нив ги смета како браќа на грешниците, а исто така и како свети луѓе. Христовата љубов ги привлекува кон себе паднатите, заблудените и грешните и секое дело на љубезност сторено да се подигне некоја потклекната душа, секое дело на милосрдие, се прифаќа како да му е сторено Нему. (Копнежот на вековите, стр. 638. оригинал)
