„Помни го саботниот ден, за да го осветуваш.“ (Излез 20,8)
На самиот почеток на четвртата заповед Господ вели: „Сеќавај се.“ Тој знаел дека човекот поради многубројните грижи и забуни, ќе падне во искушение да се изговара дека не е во можност да ги задоволи сите барања на законот, или ќе заборави на неговото свето значење. Поради тоа, Господ вели: „Сеќавај се на денот од одморот да го празнуваш“ (Излез 20,8).
Во текот на цела седмица мораме да мислиме на саботата и да се подготвиме да ја празнуваме во склад со заповедта. Не треба празнувањето на саботата да го сметаме само како прашање на законот, туку треба да ја сфатиме нејзината духовна поврзаност со сите животни постапки. Сите оние кои ја сметаат саботата како знак помеѓу Бога и самите себе, покажувајќи дека Тој е Бог Кој ги посветува, ќе ги претставуваат начелата на Неговото царство. Тие во секојдневниот живот ќе ги внесуваат законите на Неговото царство и секојдневно ќе се молат на нив да почива посветеноста на саботата. Тие секој ден ќе бидат здружени со Христа и ќе го одразуваат совршенството на Неговиот карактер. Нивната светлина во добрите дела ќе ги осветлува другите.
Кога го имаме на ум сето она што се однесува на успех на Божјото дело, тогаш увидуваме дека првите победи мораат да се извојуваат во домашниот живот. Овде мораме да го отпочнеме подготвувањето за саботата. Родителите мораат цела седмица да имаат на ум дека нивниот дом е училиште во кое нивните деца се подготвуваат за небесните дворови. Нивните зборови треба да бидат исправни, добри зборови. Од нивните усни не смее да излезе ниту еден збор кој нивните деца не треба да го слушнат. Духот мора да биде слободен од раздразливост. Родители, во текот на цела седмица живејте така како да се наоѓате пред очите на светиот Бог Кој ви ги дарувал вашите деца да ги одгледате за Него. Обучувајте ја за Него малата црква во својот дом, така што во сабота сите ќе бидете подготвени за богослужение во Господовото светилиште. Секое утро и секоја вечер изведувајте ги своите деца пред Бога како Негово, со крв, откупено наследство. Поучувајте ги дека нивна највозвишена должност и привилегија е да го љубат Бога и да Му служат…
Кога така си спомнуваме за саботата, она што е земно и минливо нема да го попречува она што е духовно. Ниту една должност која треба да се изврши во текот на шесте работни денови нема да биде оставена за саботата. Во текот на седмицата нашите сили нема да бидат толку исцрпени од овоземната работа, така што во денот кога Господ се одморал и освежил да бидеме толку изморени што нема да можеме да учествуваме во Неговата служба. (Testimonies for the Church, vol. 6, str. 353.354)
