„Тој ги направи Плеадите и Орион, Тој го обрнува мракот во зора, а денот во најгуста ноќ. Тој ги повикува морските води и ги излева преку лицето на земјата. Господ Му е името.“ (Амос 5,8)
Небото е прекрасно место. Јас копнеам да бидам таму и да го набљудувам својот драг Спасител кој го дал животот за мене и да се преобразам во Негово славно обличје. О, кога би постоеле зборови со кои би можела да ја искажам сета слава и сјај на идниот свет! Жеднеам за изворите на жива вода коишто Градот на нашиот Бог го прават толку пријатен.
Господ ми овозможи да видам и други светови. Ми беа дадени крилја и еден ангел ме придружуваше од Градот до едно блескаво, величествено место. Тревата тука беше свежо зелена, додека птиците црцореа милна песна. Жителите на тоа место беа од сите големини; благородни, величествени и прекрасни. Во нивните црти во потполност се согледува Исусовиот лик, а лицата им зрачеа со света радост, која ја изразуваше слободата и среќата на тој свет. Запрашав еден од нив зошто се тие толку многу попрекрасни од жителите на земјата. Одговорот гласеше: „Ние сме живееле во потполна послушност кон Божјите заповеди; не сме паднале во непокорност како оние на земјата.“ Потоа забележав две дрвја; едното изгледаше многу слично на дрвото на животот во Градот. Плодовите на обете дрвја изгледаа прекрасно; меѓутоа, од едно им беше забрането да јадат. Тогаш ангелот придружник ми рече: „Никој од овдешните жители не вкусил од плодот од забранетото дрво; да вкусиле, и тие би паднале.“
Потоа бев пренесена на една планета која што имаше седум месечини. Таму го видов добриот, стар Енох кој беше земен на небото преобразен. Во десната рака држеше прекрасна палма; на секој нејзин лист пишуваше: „Победа.“ Врз главата имаше бел сјаен венец составен од листови и на секој таков лист во средината пишуваше: „Чистота;“ венецот беше подрабен со разнобојни драги камења кои блескаа посјајно од ѕвездите и фрлајќи го блесокот на буквите тие уште повеќе се истакнуваа. Краевите на венецот на тилот од неговата глава беа споени со лента на која беше испишано: „Светост.“ Над венецот стоеше круна поблескава од сонцето. Го прашав дали е тоа неговото постојано живеалиште откако се вознел од земјата. „Не“ одговори тој „Градот е моето живеалиште; овде дојдов само во посета.“ Сепак тој и тука толку слободно се движеше како да е во својот дом. Го замолив мојот ангел придружник да ми дозволи тука да останам. Не можев да ја поднесам помислата повторно да се вратам во овој мрачен свет. Но ангелот ми рече: „Мораш да се вратиш и ако останеш верна, ќе имаш предимство заедно со 144 000-те да ги посетуваш сите светови и да ги набљудуваш делата на Божјите раце.“ (Early Writings, str. 39.40)
