„Кого Бог Го постави за жртва на помирувањето преку вера, во Неговата крв, за да се покаже Неговата правда во пропуштањето на поранешните гревови, во времето на Божјото долготрпение.“ (Римјаните 3,25)
Крвта на безгрешното Божјо Јагне верниците ја применуваат на своите срца. Гледајќи на возвишениот Антитип, можеме да кажеме: „Христос Исус, Кој умре – но уште и воскресна – Кој е од десната страна на Бога и Кој се застапува за нас?“… „Пороси ме со исоп, и ќе бидам чист; измиј ме и ќе бидам побел од снег.“ (Testimonies to Ministers, p. 95)
Божјиот Син доброволно го прифатил делото на откупување. Тој не бил под никаков јарем на обврски, бидејќи бил потполно независен и над секој закон. Ангелите како духовни суштества и како Божји гласници биле под јасна обврска и со никаква лична жртва тие не можеле да претставуваат откуп за паднатиот човек. Само Христос, слободен од законските обврски, можел да ја оствари задачата да го откупи грешниот човечки род. Тој имал сила и власт Својот живот да го положи и повторно да го земе…
Христовата крв е делотворна, но ние во своите молитви треба постојано да се повикуваме на неа. Од своите слуги Бог ги бара и очекува не само средствата кои им ги доверил за употреба во Негова слава, туку и тие самите во потполност да се посветат на Неговото дело. (Сведоштва за црквата, вол. 4, стр. 120-122. оригинал)
Спасителот се наведнува над оние што ги откупил со својата крв, прашувајќи ги со неискажлива нежност и сожалување: „Сакаш ли да бидеш здрав?“ Тој ве повикува да станете здрави и спокојни… Тој ќе го ослободи робот што го држат слабостите, несреќите и синџирите на гревот. (Копнежот на вековите, стр. 203. оригинал)
Мораме да ја практикуваме таа жива вера која ќе ги пробие облаците кои, како дебел ѕид, нè делат од небесната светлина. (Порака до младите, стр. 103. оригинал)
