„Не знаете ли дека оние што се натпреваруваат на стадион, трчаат сите, но само еден добива награда? Па така трчајте и вие, за да добиете.“ (1. Коринтјаните 9,24)
Во посланието до Евреите укажано е на искреноста и на апсолутната сосредоточеност кон целта која мора да биде карактеристична за христијанската трка, чијашто награда е вечен живот: „Да отфрлиме настрана секое бреме и грев кој лесно заведува и да ја трчаме со трпение трката што ни претстои, гледајќи во Исуса, авторот и довршителот на нашата вера“ (Евреите 12,1.2). Злобата, пакоста, злонамерноста, клеветењето, похотта – тоа се бремиња што христијанинот мора да ги отфрли ако сака успешно да учествува во трката за бесмртност. Секоја навика и обичај што водат во грев и му нанесуваат срам на Христа, мора да се отфрлат, без оглед на жртвата. Небесен благослов не може да добие никој што ги престапува вечните начела на правдата. Еден грев, ако се негува и оправдува, доволен е да го унижи карактерот и да заведе други…
И кога се подложувале на толку строга дисциплина и самооткажување натпреварувачите во старите трки, дури ни тогаш не биле сосем сигурни во победа. „Не знаете ли“, нагласува Павле, „дека на трката трчаат сите натпреварувачи, но само еден ја добива наградата?“ Без оглед на тоа колку сесрдно и ревносно се труделе сите учесници во трката, наградата можела да му биде доделена само на еден од нив. Само една рака можела да го досегне толку жедно посакуваниот венец. Некој можеби, вложувајќи крајни напори за да добие награда, веќе ја поддал раката да ја дофати, но друг непосредно, само за еден миг, пред него го дофатил саканото богатство.
Не е таков случајот во христијанската борба. Ниеден од оние што ќе ги прифатат поставените услови нема да биде разочаран на крајот од трката. Ниту еден кој сесрдно и истрајно се бори нема да доживее неуспех. Овде трката не ја добива само најбрзиот, ниту битката само најсилниот. Најслабиот меѓу светите може да носи венец на бесмртна слава исто како и најсилниот. Победа можат да извојуваат сите кои со силата на божествената милост својот живот ќе го сообразат со Христовата волја. Често се смета дека не е толку важно начелата изложени во Божјата реч да се спроведуваат и да се остваруваат во секојдневниот живот, дека тоа е премногу безначајно прашање за да му се посветува толку големо внимание. Но кога се има предвид резултатот кој е овде во прашање, тогаш ништо што може да помогне или да спречи не е безначајно. Секоја постапка додава своја тежина кон мерилата што ја одредуваат животната победа или поразот, а наградата, ветена на победниците, ќе биде сразмерна со ревноста и со напорите што се вложувани. (Делата на апостолите стр. 312-314. оригинал)
