„И ќе ја познаете вистината, и вистината ќе ве ослободи.“ (Јован 8,32)
Светото писмо не смее да се чита со помош на матното светло на преданието и на човечките шпекулации. Да се осветлува сонцето со светилка би било исто како да се обидуваме да го објасниме Писмото со помош на човечкото предание и на човечките замисли. На Божјата света Реч не ѝ е потребно мижуркањето на земната светилка за нејзините прекрасни убавини да станат видливи. Таа е светлина сама по себе – откриена Божја слава, и покрај неа секое друго светло станува бледо.
Но таа мора сериозно да се истражува и длабоко да се проучува. Како награда за мрзливоста никогаш нема да биде дадено остро, јасно сфаќање на вистината. Никаков земен благослов не може да се добие без сериозен, стрплив и истраен напор. Ако сакаат да постигнат успех во работата, луѓето мора да имаат волја да работат и вера да се постигнат резултати. И ние не можеме да очекуваме дека ќе стекнеме духовно знаење без сериозни напори. Сите што сакаат да ги најдат ризниците на вистината мора да копаат како што копа рударот за да го открие богатството скриено во земјата. Со работа што се извршува половично и рамнодушно не се постигнува успех. Битно е и младите и старите, не само да ја читаат Божјата реч, туку да ја проучуваат сериозно и со сето срце, молејќи се и барајќи ја вистината како скриено богатство. Тие што постапуваат така, ќе бидат наградени, зашто директно Христос ќе го засили нивното сфаќање.
Нашето спасение зависи од познавањето на вистината која се наоѓа во Писмото. Божја волја е да се вооружиме со неа. Проучувајте ја, о проучувајте ја драгоцената Библија со гладно срце! Истражувајте ја Божјата реч како рударот што ја прекопува земјата за да пронајде златна жила. Никогаш не отстапувајте! Истражувајте сѐ додека не го утврдите својот однос со Бога, додека не ја откриете неговата волја за вас! Христос изјавува: „И што и да побарате во Мое име, ќе направам, за да се прослави Таткото во Синот. Ако посакате нешто во Мое име, Јас ќе го направам.” (Јован 14,13.14).
Побожните и способни луѓе својот поглед го насочуваат кон вечните стварности, но често не можат да ги сфатат, зашто она што е видливо ја засенчува славата на невидливото. Оној што сака да биде успешен во трагањето по скриеното богатство мора да се издигне над световното, да се стреми кон нешто што е далеку повозвишено. Неговите склоности и сите способности мора да бидат насочени кон трагање…
Писмото не смее да се прилагодува кон предрасудите и сомнежите на луѓето. Него можат да го разберат само оние кои понизно бараат да ја запознаат вистината за да можат да ја послушаат. (Христови параболи, стр. 111.112. оригинал)
