„Но Бог ја покажа Својата љубов кон нас со тоа, што Христос умре за нас, додека уште бевме грешници.“ (Римјаните 5,8)
За да го спаси престапникот на Божјиот закон, Христос, кој е еднаков со Отецот, дојде да живее меѓу луѓето во склад со небесните вредности, за тие да можат да разберат што значи да се има небото во срцето. Тој покажа каков треба да биде човекот за да стане достоен за скапоцената благодат на животот што може да се мери со Божјиот живот.
Христовиот живот беше живот со доверена божествена порака за Божјата љубов, и Тој длабоко копнееше таа љубов изобилно да му ја подари на човекот. Сочувство зрачеше од Неговото лице, а Неговото однесување беше исполнето со милост, понизност, вистина и љубов. Секој верник на Неговата црква која се бори мора да ги покаже истите доблести ако сака да ѝ се придружи на победоносната црква. Христовата љубов е толку сеопфатна, толку полна со слава, што во споредба со неа сè што човекот го смета за возвишено станува безначајно. Кога тоа ќе го разбереме, извикуваме: О, длабочино на богатството на љубовта што Бог му ја дарува на човекот преку Својот Единороден Син!
Кога бараме соодветен јазик за да ја опишеме Божјата љубов, сите зборови ни изгледаат премногу бледи, слаби и недоволни за темата, и го оставаме нашето перо, велејќи: „Не, таа не може да се опише.“… Во обидот да ја опишеме оваа љубов, се чувствуваме како мало дете кое ги изговара своите први зборови. Можеме само тивко да ѝ се восхитуваме; бидејќи молчењето за ова прашање е единствената речитост. Оваа љубов ги надминува сите јазици со кои би можела да се опише. (Fundamentals of Christian Education, str. 179.180)
Планот за нашето спасение не бил дополнителна мисла, план создаден откако Адам паднал во грев. Со него се открила „тајната скриена од вечноста“. (Копнежот на вековите, стр. 22. оригинал)
