„Исус му рече: ‘На измиениот треба да му се измијат само нозете, зашто е целиот чист; и вие сте чисти, но не сите.’“ (Јован 13,10)
Овие зборови значат повеќе од телесна чистота. Христос сè уште зборува за повозвишеното исчистување што сликовито е прикажано со пониското. Оној што доаѓа од капење е чист, но нозете во сандали бргу се запрашуваат, па потребно е да се измијат. Така Петар и неговите браќа биле испрани на големиот Извор отворен за гревот и за нечистотијата. Христос ги признавал за свои. Меѓутоа, искушението ги навело на зло и ним сè уште им била потребна Неговата милост што исчистува. Кога Исус се опашал со крпата да им го измие правот од нозете, Тој сакал со истиот чин и од нивните срца да ја испере неслогата, љубомората и гордоста. Тоа имало многу поголемо значење отколку самото миење на нивните прашливи нозе. Со духот што го поседувале тогаш, ниеден од нив не бил готов за заедница со Христа. Сè додека не се доведени во состојба на понизност и љубов, не биле подготвени да учествуваат на пасхалната вечера или да земат учество во службата за спомен што Исус имал намера да ја воспостави. Нивните срца мора да се исчистат. Гордоста и самољубието создаваат неслога и омраза, но Исус сето тоа го испрал миејќи им ги нозете. Настанала промена на чувствата. Набљудувајќи ги сега, Исус можел да каже: „Вие сте чисти“. Сега постоело единство во срцата и меѓусебна љубов. Станале кротки и готови да ја прифатат поуката…
Кога верниците ќе се соберат да го одржат овој обред, присутни се весници невидливи за човечките очи. Можно е на собирот да се најде и некој Јуда, па ако е така, тука се и пратениците на кнезот на темнината, зашто тие ги придружуваат сите што не го прифаќаат водството на Светиот Дух. Исто така се присутни и небесните ангели. Во секоја таква пригода се присутни и овие невидливи посетители. Во заедницата можат да дојдат лица кои во срцето не ѝ служат на вистината и светоста, но кои можеби сакаат да земат учество во обредот. Ним тоа не треба да им се забрани. Тука се сведоците што биле присутни кога Исус им ги измил нозете на учениците и на Јуда. Оваа сцена не ја набљудуваат само човечки очи…
Никој не смее да се исклучи себеси од Светата вечера затоа што можеби се присутни оние што не се достојни. Секој ученик е повикан јавно да земе удел и со тоа да посведочи дека го прифаќа Христа како личен Спасител. На овие состаноци што самиот ги утврдил, Христос се состанува со својот народ и го засилува со своето присуство. (Копнежот на вековите, стр. 646.656. оригинал)
