„И друг, трет, ангел дојде по него, велејќи со силен глас: ‘Ако некој му се поклони на Ѕверот, и на неговиот лик, и прими ознака на своето чело или на својата рака, и самиот ќе пие од виното на Божјиот гнев, што е налеано чисто во чашата на Неговиот гнев, и ќе биде мачен со оган и сулфур, пред светите ангели и пред Јагнето.’“ (Откровение 14,9.10)
Како се однесува светот кон Божјиот закон? Насекаде луѓето постапуваат спротивно на божествените прописи. Во желба да го избегнат носењето на крстот, кое бара послушност, дури и црквите преминуваат на страна на големиот отпадник, тврдејќи дека Божјиот закон е променет или укинат. Луѓето во своето слепило, се фалат со чудесниот напредок и просветлување. Меѓутоа, небесните стражари гледаат дека земјата е исполнета со расипаност и насилство. Заради гревот атмосферата на нашиот свет станала слична на атмосферата во некоја заразна болница.
Треба да се изврши едно големо дело за да му се изнесе на народот спасоносната вистина на евангелието. Тоа е средство со кое Бог сака да ја запре плимата на морална расипаност и повторно да го воспостави Својот морален лик во човекот. Тоа е Неговиот лек за општото пореметување. Тоа е силата која ги обединува луѓето. Излагањето на тие вистини е дело на веста на Третиот ангел. Господова намера е изнесувањето на таа вест да биде највозвишено и најголемо дело кое треба да се врши во светот во ова време.
Сатаната постојано ги поттикнува луѓето да ги прифатат неговите начела. На тој начин тој дејствува спротивно на Божјото дело. Тој постојано го прикажува избраниот Божји народ како заведен народ. Тој е обвинувач на браќата и својата моќ на обвинување тој постојано ја употребува против оние кои творат праведност. Господ сака преку Својот народ да ги побие сатанските обвинувања, покажувајќи ги резултатите на послушноста кон правилните начела.
Сета светлина, откриена во Божјата Реч од минатото, како и светлината која блеска во сегашноста и се протега кон иднината, наменета е на секоја душа која сака да ја прими. Славата на таа светлина, која е самата слава на Христовиот карактер, треба да се манифестира во секој христијанин, во семејството, во црквата, во проповедништвото и во секоја установа која ја основал Божјиот народ, и за кои Бог сака да бидат симболи на спасоносната сила на евангелската вистина и на она што може да се направи за светот. Тие се орудија во исполнувањето на Божјата цел за човечкиот род. (Testimonies for the Church, vol. 6, str. 10.11)
