„Тоа се раѓањата на небото и земјата, кога беа создавани. Во денот кога Господ, Бог, ги правеше земјата и небото.“ (Битие 2,4)
Геолозите тврдат дека во земјата можат да се најдат докази оти таа е многу постара отколку што учи Мојсеевиот извештај. Пронајдени се коски на луѓе и на животни, како и воено оружје, скаменето дрво итн. И сето тоа далеку е поголемо отколку што е денешното или што било во текот на последните неколку илјади години, па од тоа се изведува заклучок дека земјата била населена многу пред она време кое во историјата на создавањето е споменато како почеток и дека тие суштества, според телесната градба и големина далеку ги надминувале луѓето што живеат денеска. Со ваквите заклучоци и мнозина кои тврдат дека веруваат во Библијата се наведени да го прифатат гледиштето според кое деновите на создавањето биле долги, неопределени временски периоди.
Меѓутоа, геологијата не може да докаже ништо надвор од библиската историја. Оние кои со толкава самоувереност ги прифаќаат ваквите откритија и донесуваат секакви заклучоци, немаат соодветна претстава за големината на претпотопните луѓе, на тогашните животни и дрвја, ниту за големите промени што настанале тогаш. Остатоците најдени во земјата даваат докази за приликите кои во многу нешта се разликуваат од денешните, но за времето во кое владееле тие прилики може нешто да се дознае само од инспирираните записи на Светото писмо. Вдахновението во историјата за потопот го објаснило она што геологијата никогаш не би го досегнала. Луѓето, животните и дрвјата од деновите на Ное, по неколкупати поголеми од денешните, се затрупани со наслојки земја и тоа е сочувано како доказ за идните поколенија дека претпотопниот свет навистина е уништен со вода. Божја намера била откривањето на овие остатоци да ја засили верата во инспирираната историја на Светото писмо, но луѓето во своите лекомислени и суетни заклучоци паѓаат во истата онаа заблуда во која паднале и жителите на претпотопниот свет она што го дал Бог да им послужи на благослов, тие со својата злоупотреба го претвораат во проклетство.
Со својата лукавост сатаната ги наведува луѓето да веруваат во измислиците на неверниците, зашто на тој начин може да го стори неразбирлив Божјиот закон кој сам по себе е сосема јасен, и да се осмели луѓето да ги стави во бунт против божественото владеење. Неговите напори посебно се насочени против четвртата заповед, зашто таа толку јасно укажува на живиот Бог, Творецот на небото и земјата.
Постојано се вложуваат напори делото на создавањето да се прикаже како резултат на некакви природни причини и процеси; и човечките заклучоци, спротивни на јасните библиски факти, ги прифаќаат дури и оние кои тврдат дека се христијани. (Патријарси и пророци, стр. 112.113. оригинал)
