„И сега те молам, госпоѓо, – не како да ти пишувам нова заповед, туку онаа што ја имавме од почеток: да се љубиме еден друг.“ (2. Јованово 5)
Оваа љубов е доказ за нивното учеништво. „По ова сите ќе познаат дека сте мои ученици“, рекол Исус, „ако имате љубов меѓу себе!“ Кога луѓето се поврзани меѓусебно, не со сила или со лични интереси, туку со љубов, покажуваат дека дејствува едно влијание што е повозвишено од секое човечко влијание. Таму каде што постои такво единство, тоа е доказ дека во човечкиот род е обновен Божјиот лик и дека им е всадено ново животно начело. Тоа покажува дека во божествената природа постои сила што може да им се спротивстави на природните сили на злото и дека Божјата милост ја победува себичноста својствена на природата на човечкото срце.
Оваа љубов, покажана во Црквата, сигурно ќе предизвика бес кај сатаната. Христос не покажал лесна патека за своите ученици. „Ако светот ве мрази вас“, рекол, „знајте дека мене ме мразеше уште пред вас. Да бевте од овој свет, светот би ги љубел своите; но бидејќи не сте од светот, туку јас ве избрав од светот, затоа светот ве мрази. Помнете ги зборовите што ви ги реков: ‘Слугата не е поголем од својот господар.’ Ако ме прогонуваа мене, ќе ве прогонуваат и вас; ако ги пазеа моите зборови, ќе ги пазат и вашите. Туку, сето ова ќе ви го прават заради моето име, затоа што не го познаваат Оној кој ме прати“. Евангелието треба незапирливо да напредува среде противења, опасности, загуби и страдања. Меѓутоа, оние што ја извршуваат оваа работа, само ги следат стапките на својот Учител…
Христос се радувал што може за своите следбеници да стори повеќе отколку што можат да бараат или да замислат. Зборувал со цврста сигурност, знаејќи дека величествената одлука е донесена уште пред создавањето на светот. Знаел дека вистината, вооружена со семожната сила на Светиот Дух, ќе победи во борбата со злото и дека над Неговите следбеници ќе се завиори со крв извалканото знаме. Знаел дека животот на Неговите верни ученици ќе биде сличен на Неговата низа постојани победи што овде не се ценеле, но кои ќе бидат препознати во славната иднина…
Христос не претрпел неуспех ниту бил обесхрабрен, па Неговите следбеници треба да покажуваат иста постојана и истрајна вера. Тие треба да живеат како што живеел Тој и да работат како што работел Тој, затоа што тие зависат од Него, од големиот Предработник. (Копнежот на вековите, стр. 678.679. оригинал)
