„Други паднаа на добра земја и дадоа плод: едното сто, другото шеесет, а другото триесет.“ (Матеј 13,8)
Сознанијата за вистината не зависат толку од силата на интелектот колку од чистотата на намерите, од едноставната искрена и цврста вера. Божјите ангели се веднаш крај оние кои со понизно срце бараат Божје водство. Ним им се дава Свети Дух да им ги отвори богатите ризници на вистината.
Слушателите споредени со добра земја ја прифаќаат Речта кога ќе ја слушнат. Сатаната, заедно со сите свои сили на злото, не е во состојба да им ја одземе.
Не е доволно само да се слуша или да се чита Речта. Секој што сака да има полза од Писмото мора да размислува за вистината што му била објавена. Сериозно трудејќи се и размислувајќи со молитва, тој треба да го сфати значењето на зборовите на вистината и во најголема можна мера да се напои со духот на тие свети божествени изреки.
Бог нѐ повикува нашиот ум да го исполниме со големи и чисти мисли. Тој сака да размислуваме за Неговата љубов и благодат, да го истражуваме Неговото чудесно дело во големиот план на откупувањето. Тогаш сѐ појасно ќе ја сфаќаме вистината и повозвишена и посвета ќе биде нашата желба да имаме чисто срце и јасни мисли. Душата што живее во чиста атмосфера на чисти мисли ќе се преобрази затоа што го проучувала Писмото и воспоставила врска со Бога.
„И донесе плод.” Сите што ќе ја послушаат Речта кога ќе ја слушнат, нивната послушност ќе донесе плод. Божјата реч, примена во срцето, ќе се покаже низ добри дела. Нејзиниот плод ќе се види во карактерот и во животот според Христовиот пример. Христос рекол за себе: „Мило ми е, Господе, да ја исполнувам твојата волја, јас го носам твојот закон длабоко во срцето“ (Псалм 40,8.9). „Јас не ја барам мојата волја, туку волјата на Оној кој ме прати“ (Јован 5,30). А Писмото кажува: „Оној кој вели дека останува во него, треба да живее како што живееше Тој“ (1. Јованово 2,6).
Божјата реч често се судрува со човековите наследени и усвоени карактерни црти или животни навики. Но слушателите споредени со добра земја, кога ја примаат Речта, ги прифаќаат и сите нејзини услови и барања. (Христови параболи, стр. 59.60. оригинал)
